Wyrzucanie odchodów z kuwety. Z pewnością za każdym razem, gdy widzisz tego typu dziwne zachowanie kota, możesz się zastanawiać, co jest jego przyczyną. Tak naprawdę nie jest to nic innego jak jedno z wielu zachowań o charakterze obsesyjnym lub kompulsywnym. Z samego powodu na przykład psy krążą przez chwilę w kółko tuż przed
W ostatnim czasie zauważasz niepokojące zmiany w okolicy nosa u Twojego kota? A może zainteresowały Cię zaczerwienienia na sierści? Podobnie ludzie, koty mogą zapadać na różne choroby skóry. Poniżej wskazujemy główne przyczyny pojawienia się takich zmian oraz opisujemy najczęstsze choroby skóry u te zmiany? Przyczyny zmian skórnych mogą być bardzo różne. Nie zawsze pojawiające się zaczerwienienia czy strupki są objawem toczącej się choroby. Czasami przyczyną może być zwykłe skaleczenie albo poparzenie. Kot może być bardziej narażony na powstawanie różnych przebarwień na skórze, jeśli leczony był antybiotykami. Choroby dermatologiczne mogą wynikać oczywiście ze spadku odporności. Zmiany takie często są również typową reakcją alergiczną, choćby na produkty żywieniowe. Czasami możesz zauważyć też dziwne zaczerwienienia na skórze po zmianie żwirku w kuwecie. Jeśli dodatkowo kot przestaje z niej korzystać i załatwia się w przypadkowych miejscach, to właśnie tutaj możesz szukać przyczyny problemu. Jakie zmiany powinny wzbudzić Twoją czujność? Guzki i owrzodzenia Pojawiające się na skórze kotów wykwity mogą świadczyć o kociej ospie. Niestety, choroba może przenieść się na człowieka. U pewnej grupy kotów takie zmiany pojawiają się też na podniebieniu i języku. Dodatkowo kot może stać się osowiały, pojawia się gorączka, czasami występuje też zapalenie spojówek. Leczenie polega na zwalczaniu wtórnych zakażeń (które pojawiają się po rozdrapaniu rany) i łagodzeniu świądu (np. poprzez podawanie leków antyhistaminowych). Guzki mogą wskazywać natomiast na zakażenie wirusem brodawczaka (najczęściej u Persów). Świąd i zaczerwienie To typowe objawy, które świadczą o alergii. Mogą pojawić się np. po zmianie karmy lub żwirku w kuwecie. Warto powrócić do sprawdzonych produktów i obserwować czworonoga. Jeśli zmiany nie znikną, konieczna będzie konsultacja z weterynarzem. Zmiany na skórze i łysienie Jeśli u kota miejscowo dochodzi do wypadania kępek sierści, skóra łuszczy się, a zmianom towarzyszą zaczerwienienia, kot prawdopodobnie nabawił się grzybicy. Zmiany najczęściej pojawiają się na głowie oraz łapach. Twoją uwagę powinien zwrócić również zmieniony zapach sierści. Leczenie może być długotrwałe, najczęściej poprzez farmakoterapię. Ropienie Choć może towarzyszyć wielu kocim dolegliwościom, wskazuje często na choroby o podłożu bakteryjnym. Bardziej narażone są na nie koty, które mogą swobodnie wychodzić na zewnątrz. Ukąszenia pasożytów (np. pcheł czy świerzbowców) stwarzają ryzyko zakażenia Twojego pupila. Ropne zapalenia skóry często rozwijają się natomiast po pogryzieniu przez innego kota. To oczywiście tylko przegląd kilku chorób, które prowadzą do powstawania zmian na skórze kotów. Jeśli chcesz im zapobiegać, warto zadbać o jakościową dietę, która zwiększy kocią odporność. Jeśli Twój kot może swobodnie wychodzić na zewnątrz, pomyśl o specjalnych preparatach dla zwierząt, które działają ochronnie przeciw pchłom czy kleszczom. Znajdziesz je w internetowym sklepie zoologicznym Primavera.

Dermatozy są u kotów dość częstym problemem. Mogą objawiać się jako wykwity skórne, krosty, zmiany ropne, miejscowe wyłysienia czy nadprodukcja łoju i łupież. Leczenie chorób skórnych zwykle obejmuje zarówno kurację miejscową, jak i leczenie bardziej ogólne, uzależnione od przyczyny wystąpienia problemów dermatologicznych.

Wzrok u kotów jest jego najważniejszym zmysłem, dlatego jego utrata jest bardzo trudna do zaakceptowania przez niego. Jeśli zauważamy jakieś małe zmiany nas niepokojące to natychmiast powinniśmy się udać z naszym pupilem do lekarza weterynarza, oczywiście najlepiej do specjalisty, czyli do weterynarza okulisty, ale niestety niezbyt dużo jest takich właśnie specjalistów to wystarczy do jakiegokolwiek dostępnego weterynarza. Zdrowy kot ma piękne, błyszczące oczy, pełne wyrazu, a jego źrenice są jednakowej wielkości. Kot domowy, który mało wychodzi na zewnątrz z lekkim ubytkiem wzroku czy nawet z całkowitą jego utratą poradzi sobie dosyć dobrze. Powinno się tylko dobrze zabezpieczyć pomieszczenie, w którym przebywa, nie wolno stawiać na podłodze nowych, nieznanych dla kota przedmiotów na przykład toreb lub butów. Kot potrafi szybko nauczyć się rozkładu swojego pomieszczenia i będzie sobie dobrze w nim radził. Oczywiście trzeba zrobić wszystko, aby mógł on się cieszyć tym bardzo ważnym dla siebie zmysłem jak najdłużej jak to tylko możliwe. Jeśli oczywiście pomimo naszych starań nie uda się to nam to musimy zrobić wszystko, aby jak najbardziej ułatwić życie kotu w takich warunkach. Gdy zauważymy w oku kota luźne ciało obce powinniśmy natychmiast przemyć jego oko ciepła wodą, a następnie udać się z nim do lekarza. Często jest tak, że nawet mały okruszek może porysować i uszkodzić rogówkę. Może to być bardzo groźne, jeżeli pozostawimy to bez naszej interwencji. Powieki u kota pełnią bardzo ważną rolę, ponieważ chronią jego gałkę oczną przed wszelkimi urazami, jak również oczyszczają ją z niewielkich zanieczyszczeń oraz rozprowadzają łzy. Niestety zagraża im wiele czynników między innymi: wrodzone wady, infekcje, urazy, grzyby chorobotwórcze, nowotwory oraz świerzbowce. W każdym takim przypadku fachowej pomocy może udzielić tylko lekarz. Nie wolno takich schorzeń leczyć na własną rękę, gdyż takie zachowanie może tylko przynieść więcej problemów. Gdy dojdzie nawet do lekkiego skaleczenia po kilku godzinach z takiej małej ranki może się wytworzyć bardzo poważny stan zapalny. Kot sam pogarsza swój stan pocierając łapą takie wrażliwe miejsce. Bardzo często się zdarza, że w takich przypadkach zakładany jest specjalny kołnierz, aby powieka mogła się spokojnie zagoić. Skaleczenie powieki niesie ze sobą jeszcze jedno poważne niebezpieczeństwo. W momencie, gdy powstanie blizna może dojść do tego, że powieka zostanie „podciągnięta” i wtedy nie będzie umiał do końca jej zamknąć. To grozi przesuszeniem się gałki ocznej, a w najgorszym przypadku nawet może doprowadzić do utraty wzroku. Czasami u kotów zdarza się też nieprawidłowa budowa powiek np. mogą podwijać się do środka, czym podrażniają gałkę oczną sierścią, a także mogą być wywinięte na zewnątrz. W pierwszym przypadku mogą występować dosyć częste dolegliwości takie jak: zaczerwienienie, ból oka, podrażnienie oka oraz stan zapalny. W takim przypadku, aby ulżyć kotu stosuje się przeważnie prosty zabieg chirurgiczny. Podczas, gdy kot ma wywiniętą powiekę na zewnątrz raczej nie jest to zbyt uciążliwe, ale zdarzają się stany zapalne. Tu również stosuje się leczenie chirurgiczne. Przeważnie w obu tych przypadkach to leczenie całkowicie rozwiązuje problem. Dolegliwością, na którą dosyć często zapadają koty jest zapalenie spojówek. Objawia się ona przeważnie swędzeniem, opuchlizną, zaczerwienieniem spojówek oraz wyciekiem z oczu. Kot w takim przypadku mruży oczy, ponieważ świecące światło go drażni i sprawia mu ból. Jeśli wypływająca z oka wydzielina jest mętna to znak, że już nastąpiła infekcja bakteryjna i w takim przypadku powinno zostać zastosowane leczenie antybiotykami. Inne czynniki, które przyczyniają się do występowania tej choroby są: grzyby chorobotwórcze, wirusy, alergie i wszelkie podrażnienia spowodowane kurzem czy dymem papierosowym, a także ciała obce i różnego rodzaju skaleczenia. Do częstych chorób oczu występujących u kotów należy także choroba narządu łzowego. Wśród wielu perskich kotówmożna zauważyć duży wypływ łez, który pozostawia brunatny ślad idący od kącika oka. Przyczyną występowania tego defektu jest dziwna ambicja właścicieli kotów perskich, którzy tworzą koty o coraz krótszych pyskach, w ten sposób skracają i tak już zbyt krótki przewód nosowo – łzowy. To niestety uniemożliwia kotom prawidłowy odpływa łez i przelewają się one przez dolną powiekę, spływając po pyszczku zostawiają charakterystyczny ślad. Jeśli przewód nosowo – łzowy jest tylko lekko zatkany np. przez stan zapalny to ulgę może przynieść przepłukanie jego, taki zabieg wykonywany jest pod narkozą. W przypadku całkowitej niedrożności tego przewodu to jedyną możliwą metodą pomocy jest w tym momencie przebicie się przez przeszkodę specjalną sondą. Często się zdarza, że ten bardzo nieprzyjemny zabieg musi być powtarzany wiele razy. Czasami takie nadmierne łzawienie może być spowodowane jakąś infekcją np. gronkowcem czy paciorkowcem. Jeśli zauważymy, że wydzielina z oka kota jest mętna lub ma bardzo nieprzyjemny zapach to musimy szybko udać się do weterynarza, gdzie zostanie wykonany wymaz. Koty posiadają trzecią powiekę tak zwaną migotkęjest ona częścią spojówki. Umieszczona jest w wewnętrznym kąciku oka, rozciąga się pionowo od górnej do dolnej powieki. Jest zbudowana z chrzęstnej tkanki pokrytej błoną śluzową. Przeważnie tej trzeciej powieki nie widać, ale w przypadku choroby może nawet zasłonić cale oko. Jej wypadnięcie może być spowodowane jakąś infekcją, ale najczęstszą przyczyną jest choroba ogólnoustrojowa między innymi: mocne osłabienie organizmu, choroba zakaźna, zaburzenia nerwowe lub zaawansowana robaczyca. Nie wolno pod żadnym pozorem lekceważyć objawów tej choroby. Jaskra to choroba, która wywoływana jest przez podwyższone ciśnienie wewnątrz gałki ocznej. Nieleczona już w ciągu kilku godzin od pojawienia się pierwszych objawów może doprowadzić do całkowitego utraty wzroku. Płyny uciskające na nerw wzrokowy powodują ogromne cierpienie kota. Oko jest mocno zaczerwienione, a oczna gałka napięta. Źrenica może być również mocno rozszerzona i w ogóle nie reaguje na światło. Przy zauważeniu jakichkolwiek objawów wskazujących, że kot może mieć jaskrę konieczne jest natychmiastowe skontaktowanie się z weterynarzem, który poda specjalne krople obniżające ciśnienie wewnątrz gałkowe. Zaćma inaczej katarakta to choroba, której charakterystycznym objawem jest postępujące zmętnienie soczewki. W zależności od stopnia zaawansowania tej choroby może spowodować mniejsze lub większe upośledzenie wzroku. Wyróżniamy trzy główne przyczyny powstawania zaćmy: cukrzyca, starość oraz urazy oczu. W przypadku zaćmy związanej z wiekiem zwierzęcia to zmiany następują wolno i stopniowo. Jeżeli mamy do czynienia z zaćmą spowodowaną cukrzycą to proces jej rozwoju jest bardzo szybki. Tylko leczenie chirurgiczne może pomóc w tej chorobie, ale wykonuje się takie zabiegi dosyć rzadko ze względu na trudność ich wykonania. Jeśli zauważymy, że soczewka mętnieje tylko w jednym oku trzeba stale obserwować drugie, ponieważ ta choroba ma skłonność do przenoszenia się na sąsiednie oko. Koci katar jest chorobą wirusową, która na samym początku atakuje właśnie oczy. Pierwszymi jej objawami przede wszystkim jest łzawienie oraz nadwrażliwość na światło. Później wdają się powikłania, oczy robią się opuchnięte, a wydzielina robi się mętna. Ta choroba może zaatakować również drogi oddechowe i jamę ustną. Ten wirus może doprowadzić do całkowitego uszkodzenia oka. Spora ilość kotów niestety przypłaciło przechorowanie oraz niewłaściwe leczenie kociego kataru całkowitą utratą wzroku. Postępujące zwyrodnienie siatkówki to dziedziczna choroba. Najczęściej występuje u kotów abisyńskich oraz perskich. Wśród kotów perskich pierwsze objawy tej choroby pojawiają się w wieku dwóch lub trzech miesięcy. Zauważalne są wtedy zaburzenia widzenia, bardzo rzadko, ale jednak czasem dochodzi do całkowitej utraty wzroku, a zwierzęta, które przebywają w domu doskonale sobie umieją poradzić z tym nieprzyjemnym defektem. U kotów abisyńskich ten przypadek jest trochę bardziej skomplikowany. Pierwsze objawy pojawiają się u nich dopiero po ukończeniu szóstego roku życia, a schorzenie to bardzo szybko prowadzi do całkowitej utraty wzroku. W obydwu przypadkach nie ma skutecznej metody leczenia tej choroby. Zapalenie spojówek u kota — najczęstsze objawy. Najpierw zauważysz zaczerwienienie. Infekcja oczu jest dla kota bardzo nieprzyjemna, tak samo jak dla człowieka. Pojawia się swędzenie i pieczenie. W takiej sytuacji zwierzak będzie prawdopodobnie stale mrużył oczy, nawet w łagodnym świetle, a także zachowywał się nieswojo. Nie wszyscy miłośnicy kotów wiedzą, co robić, gdy ich zwierzę ma spuchnięte oko. Niedawno biegał, bawił się i podobał się innym, a teraz zachorował. Kitty jest członkiem rodziny i jest droga do właścicieli, więc potrzebujesz cierpliwości, aby go wyleczyć, na pewno to treściO powodachJak zapewnić pierwszą pomocO powodachKot ma spuchnięte oko. Dlaczego występuje ropienie i obrzęk oczu u kotów, podczas gdy policzek i nos również nie są najlepsze? Trzecie lub białe oko jest oznaką choroby zakaźnej. Możliwe, że stało się tak, gdy kot miał walkę, broniąc swojego terytorium.© shutterstockNa forum miłośników zwierząt rozmawiają o tym problemie i potwierdzają, że istnieje ku temu powód, aw tym przypadku:Uraz. Kiedy oko jest opuchnięte – może to być przyczyną ciosu. Przypadkowe zderzenie głowy z twardym przedmiotem powoduje obrzęk. Oczywiście trudno to ustalić, ponieważ u kotów nie występują obcego kontaktu. Oko zaczęło puchnąć, a ropa wypływała z niego, a miejsce guza było gorętsze. Podmiot może być śmieciem, piaskiem lub zrębkami. Najważniejsze to nie próbować się wycofać, ale powinieneś skontaktować się ze spojówek, jaskra lub inne patologie. Powodem oczy pływania może być również ten rodzaj choroby. Łatwo jest określić te objawy: zwierzę nie może orientować się w przestrzeni, a mały dotyk z tym miejscem przynosi ból. Odwołanie do lekarza weterynarii nie powinno być Co dziwne, guzy występują u zwierząt. Kocia wizja znika, w rezultacie zaburzona jest koordynacja ruchów w przestrzeni. Konieczna jest inspekcja specjalisty w celu zweryfikowania tego powiek. Powieka ma stan zapalny i z niewielkim naciskiem pojawia się ból. Ale jeśli twarde tkanki znajdują się w okolicy gałki ocznej, nie należy odkładać wizyty u i inwersja. Policzki kota są spuchnięte, a oczy są opuchnięte, to może się zdarzyć w wyniku skręcenia rzęs. Oznacza to, że rzęsy wpadają w oczy i przyklejają się do rogówki. Kiedy to zaczyna tarcie gałki ocznej, pojawia się biały film i oko zaczyna się palić. Natomiast odwrócenie obwodu powiek zaczyna pękać, co prowadzi do obrzęku i stanu mięśnia sercowego i nerek. Obrzęk oczu również wzrósł w oczach kota, co niekoniecznie jest konsekwencją wpływu czynników zewnętrznych, ale mogą to być choroby narządów powodu niewystarczającej pracy pojawia się każdym przypadku, kot powinien zostać pokazany specjalistom i nie powinieneś go traktować sam, możesz tylko zaszkodzić zapewnić pierwszą pomocKot ma oczy pokryte warstwą i częściowo zaczyna podlewać, wtedy w tym przypadku można użyć prostych środków, takich jak niskie stężenie nadtlenku wodoru, gęste parzenie herbaty lub roztwór furatsiliny.© shutterstockLista wskazówek:Nawilżając wacikiem narzędzie, należy ostrożnie trzymać oko, usuwając strupy z narożników skierowanych na środek. Wystarczy trochę przewrócić się w oku, zwierzę poczuje się wczesnych stadiów zapalenia spojówek pomaga również maść furatsiliny łagodzi również pierwotne zapalenie, ale konieczne jest przemywanie oka, gdy pływał kilka razy dziennie, aby osiągnąć rumianku mają również działanie bakteriobójcze, a przede wszystkim w temperaturze użycie jednej z metod nie poprawi się, to jest pierwszą rzeczą do zrobienia – pokaż kota specjalistom. Tylko z należytą starannością możesz przywrócić zdrowie futrzanemu przyjacielowi i ciesz się, widząc go w dobrym nastroju. Na koniec, miedziane oczy sąo wiele ciemniejsze niż pierwsze dwa. Tutaj masz kota z wszystkimi kolorami, od jasnobrązowych z czerwonymi oczamido pomarańczowych. Tam również mogą występować zielone, pomarańczowe lub żółte plamki. Ogólnie rzecz biorąc, koty rasowe rasy mają intensywne kolory oczu, z których jeden jest miedziany.

Regularne badania i wizyty u weterynarzy są obowiązkiem każdego kociego opiekuna. Czy w profilaktykę zdrowotną kotów wchodzi również ich odrobaczanie? Na jakie pasożyty narażone są koty? Czy możemy je przed tym uchronić? Robaki u kota, czyli pasożyty wewnętrzne, mogą zaatakować organizm zarówno kotów wychodzących jak i niewychodzących. Te bywające na dworze obarczone są jednak znacznie większym ryzykiem. Posiadają one też niższą odporność, co dodatkowo pogłębia inwazję pasożytów. Pasożyty u kotów Robaki to nic innego jak pasożyty wewnętrzne występujące u zwierząt. Koty zazwyczaj są żywicielami pośrednimi pasożytów, które wyniszczają ich organizm i powodują wiele chorób. Wśród kotów domowych najczęstszymi pasożytami są glisty kocie (Toxocara cati), powodujące toksokarozę. Są to nicienie bytujące w jelicie cienkim kota. Dorosłe osobniki mają postać cienkiej, białej nici, wrzecionowato zakończonej. W późnym etapie zakażenia lub przy bardzo silnym ataku, kot wymiotuje lub oddaje kał z glistami, czasami osiągającymi po 10 cm, zawiniętych. Jest to pasożyt bardzo wyniszczający koci organizm. Tasiemce to kolejne pasożyty wewnętrzne bytujące w układzie pokarmowym kota. Do zarażenia dochodzi najczęściej poprzez zjedzenie żywiciela pośredniego, np. myszy, gady, płazy. Pchły oraz wszy również stanowią drogę pośrednią do zakażenia się tasiemcem. Tasiemiec składa się z członów, które kot wydala z kałem. Na sierści wokół odbytu i w okolicach krocza można zauważyć białe, milimetrowe elementy. Chudnięcie i apatia to ewidentne objawy tego pasożyta. Dodatkowo kot może posiadać tęgoryjce lub lamblie, jednak w Polsce są one stosunkowo rzadziej spotykane. Objawy robaków u kota Najczęstszym objawem zarobaczenia kota są widoczne trzecie powieki. Trzecia powieka u kota to pozostałość ewolucyjna, która nasuwa się samoistnie podczas snu czy mrugania. U zdrowego kota nie powinna być ona widoczna podczas otwartych oczu. Jest to pierwszy sygnał do przeprowadzania badań u lekarza weterynarii. Kolejnymi objawami, które wskazują na pasożyty u kota są: wymioty biegunki, luźniejsze lub częstsze oddawanie kału zmiana wyglądu kału, np. obecność śluzu krztuszenie się ślinienie osowiałość i zmiana zachowania ból brzucha pozycja bólowa częste lizanie okolic odbytu zmiana apetytu zmiana masy ciała szybsze męczenie się Pamiętajmy, że te objawy nie muszą występować u każdego kota i mogą się różnić w zależności od pasożyta. Już pojawienie się jednego objawu powinno zaniepokoić opiekuna. W przypadku pasożytów gnieżdżących się w płucach czy przechodzących przez układ oddechowy najczęstszym objawem jest kaszel, duszności i próby odkrztuszenia lub zwymiotowania. Badania kału w kierunku pasożytów płucnych przeprowadza się inną metodą, a na ich wyniki czeka się odrobinę dłużej. W późniejszych etapach zarobaczenia organizmu kota występuje już wydalanie robaków w wymiotach czy kale. Przyczyny zarobaczenia organizmu – robaki u kotów Na zakażenie najbardziej narażone są koty wychodzące samopas. Tutaj właściwie na każdym kroku czyha na nie niebezpieczeństwo pasożytów. Przy kocie wychodzącym samopas nie ma się żadnej kontroli, nie wiemy co zje, ani co i gdzie robi. Robaki może złapać podczas picia deszczówki, podczas kontaktów fizycznych z innymi kotami, zjadając popsute mięso oraz inne produkty ze śmietnika, wąchając kał, tarzając się w zanieczyszczonej ziemi, a przede wszystkim zjadając myszy, inne gryzonie, płazy, owady i ptaki. Właściwie wszystkie dzikie zwierzęta są żywicielami pośrednimi lub ostatecznymi pasożytów. Koty wychodzące na smyczy na pewno nie upoluje przy nas żadnego zwierzęcia, ale może złapać robaki poprzez kontakt z zakażoną wodą lub ziemią. Jednak nawet koty przebywające głównie w domu, tzw. koty niewychodzące, mogą mieć kontakt z pasożytami zewnętrznymi i wewnętrznymi. Najczęściej jest to związane z zanieczyszczonym jajami obuwiem opiekunów, obecnością pcheł, kontaktem z innymi zwierzętami wychodzącymi, zjedzeniem owadów czy robaczków, a także zjedzeniem produktów z różnymi stadiami rozwoju pasożytów. Głaskanie kotów nieumytymi rękoma prosto po przyjściu z dworu to również prosta droga do zakażenia pupila. Preparaty odrobaczające dla kotów Jak odrobaczyć kota? Istnieje kilka możliwości odrobaczania kotów. Są to tabletki, żele lub pasty odrobaczające i stale rosnące na popularności krople aplikowane na kark, tzw. spot-on. Tabletki odrobaczające dla kotów Podanie kotu tabletek na robaki wydaje się najcięższą metodą, ze względu na awersję kotów do wymuszonego połykania. Producenci oferują nawet specjalne podajniki do aplikowania tabletek, jednak nawet one nie dają gwarancji, że kot tabletkę połknie. Mruczki są mistrzami w przetrzymywaniu tabletek i czasami wyplują ją nawet po godzinie od teoretycznego podania. Tabletki na odrobaczanie może podać lekarz weterynarii. Pasty i żele odrobaczające Pasty odrobaczające są dosmaczane, więc większość kotów chętnie je zlizuje lub zje karmę z ich dodatkiem. Mogą one jednak obciążać żołądek kota, dlatego nie poleca się ich podawania kotom wrażliwym. Krople spot-on na pasożyty Preparat na odrobaczenie w formie spot-on jest najwygodniejszą z metod. Dopasowany do masy ciała kota oraz jego wieku pozwala na pozbycie się pasożytów bez niepotrzebnego, dodatkowego stresu dla kotów. Krople aplikuje się na kark, mniej więcej między łopatkami kota, tak aby nie mógł on do nich dosięgnąć językiem i tym samym je zlizać. Po podaniu kropli kot nie powinien mieć kontaktu z wodą, aby spot-on mógł się wchłonąć i zadziałać. Spot-on nie dociera bezpośrednio do żołądka czy innych części układu pokarmowego kota, nie drażni błon śluzowych i jest najdelikatniejszą z form, a tak samo skuteczną. Polecane są dla kotów wrażliwych. Bardzo ważne jest podawanie preparatów dopasowanych do gatunku, kot nie może dostać leków przeznaczonych dla psów. Złe dobranie leku na pasożyty może zabić zwierzę! Preparaty dla kota mają inny skład i substancję czynną, aniżeli te dla psów. Jeżeli w domu przebywa więcej zwierząt to należy odrobaczyć wszystkie w tym samym czasie, inaczej wykonywany zabieg nie będzie miał sensu. Pamiętajmy, że lek na pasożyty powinien być dopasowany do masy ciała kota, a jego podanie skonsultowane z lekarzem weterynarii. Jak często odrobaczać kota? Pytanie co ile odrobaczać koty spędza sen z powiek niejednemu opiekunowi. Zdania na ten temat są podzielone. W każdym przypadku zaleca się jednak wcześniejsze badanie kału zwierzęcia, ponieważ nie każdy preparat odrobaczający zadziała na wszystkie kocie pasożyty. Po otrzymaniu wyników lekarz weterynarii doradzi jak powinno przebiegać leczenie i ustali najlepszy lek na pasożyty dla kotów. Standardowo przyjmuje się, że koty wychodzące powinny mieć badany kał co około 3-4 miesiące, jeżeli są łowne to nawet częściej. Koty wychodzące właściwie zawsze co parę miesięcy cierpią na choroby pasożytnicze. I tutaj zapobiec można tylko stosując regularnie preparaty odrobaczające. W przypadku kotów niewychodzących nie ma konieczności tak częstych badań kału i odrobaczania. Zazwyczaj badania w kierunku pasożytów przeprowadza się co pół roku, do 8 miesięcy. Jeżeli w badaniach wyjdą robaki, można wprowadzić preparaty odrobaczające, jednak zazwyczaj nie jest to częściej niż raz na półtora roku. Kocięta można odrobaczać w wieku około 3-4 tygodni. Później powtórnie po 2 tygodniach. Należy pamiętać, że kot powinien być odrobaczony do tygodnia przed szczepieniem. Karolina Łuszczyk

Łysienie u kota może być symptomem choroby, zarówno dermatologicznej, jak i o innym podłożu. Nie należy jednak zapominać, że nadmierna utrata włosów może być skutkiem stresu. Silny stres u kota często przejawia się nadmierną pielęgnacją sierści, która prowadzi do ubytku włosów w danym miejscu. Witajcie, zarejestrowałam się na tym forum bo znalazłam podobny wątek do mojego i może znajdzie się tu ktoś, kto powie mi co się dzieje z moim kotem;( Krótki zarys: mam dwa kocury cornish rex 6 miesięczne, wykastrowane jeszcze w hodowli, z jednej hodowli, są z nami od 1,5 miesiąca, jeden bezproblemowy a drugi trochę mniejszy, wolniej je i taki wydaje się trochę ciapek. Mieliśmy ostatnio przejścia z kupami i dłużej stabilizowała się sytuacja z tym mniejszym kotem ale już kupy są super. Dzisiaj natomiast zauważyłam a w zasadzie już wczoraj, że kot był dość płaczliwy i wzięłam go na ręce. Chwile poleżał i chyba zasnął ale zaczęło mu spinać całe ciało i miał dziwne skurcze i drgawki (nie takie jak we śnie), potem całe popołudnie miał te dziwne drgawki jak siedział i cały się trząsł. Pojechałam do weterynarza, ten zrobił usg brzucha (nic nie wyszło) i zafiksował się na problemie kup i ewentualnego stresu z obecności drugiego kocura. Koty się kochają, więc raczej to wykluczam, natomiast filmik nagrałam dopiero po powrocie od veta. Najbardziej czuje się jak go spina trzymając go na rękach, są to skurcze całego ciała a czasem drżenia jakby było mi zimno albo się bał (co nie ma miejsca). Poza tym kot cały dzień wydawał się być troszkę wycofany (ale on taki jest trochę z natury) a teraz przed chwilą gonił jeszcze z drugim normalnie, je normalnie, sika i kupy robi normalnie. Weterynarz wrzucił temat choroby spichrzania albo zakażenia camphylobacter (po surowym mięsie) i nic więcej. A mnie się serce tłucze jak to widzę co się z nim dzieje. Czy ktoś umie nazwać czy to są drgawki czy skurcze, czy może jakieś tiki nerwowe? Wrzucam filmiki z dzisiaj. ... d7ERWZJg_3 bardzo liczę na jakieś sugestie
Matiego, drugiego z chorych kotów pani Agnieszki, nie udało się uratować. Krzysztof Jażdżewski, zastępca Głównego Lekarza Weterynarii potwierdza, że wirusa ptasiej grypy stwierdzono u 33
Zrozumienie specyficznych niekiedy zwyczajów kotów może sprawić, że łatwiej będzie z nimi żyć pod jednym dachem. Pamiętaj jednak o tym, że w niektórych przypadkach dziwne zachowanie kota może wskazywać na to, że zaczyna rozwijać się u niego jakieś zaburzenie, które może wymagać konsultacji u zawsze uważali koty za niezwykłe stworzenia pełne różnych tajemnic. W wielu przypadkach za ten stan rzecz odpowiadać mogło obserwowane przez nich dziwne zachowanie kota. Nawet dziś przy licznych okazjach zrozumienie tego, co Twojemu pupilowi chodzi po głowie może wydawać się zupełnie jeśli poświęcisz kilka minut na przeczytanie naszego artykułu, będziesz w stanie przyjrzeć się bliżej różnym nietypowym zwyczajom Twojego futrzastego czworonoga i dowiedzieć się, skąd bierze się dziwne zachowanie kota, które czasami obserwujesz. Skąd bierze się dziwne zachowanie kota i dlaczego tak je odbieramy?Jeśli chodzi o tajemniczą naturę tego zwierzęcia i różnego rodzaju dziwne zachowanie kota, to szybko przekonasz się, że próba zrozumienia tych z pozoru niegroźnych futrzaków może być naprawdę długą podróżą w poniżej zaprezentujemy Ci kilka typowych sytuacji, dzięki którym będziesz w stanie dowiedzieć się, skąd bierze się dziwne zachowanie kota, jakie być może zdarzyło Ci się wiele razy specyficznych niekiedy zwyczajów kotów może sprawić, że łatwiej będzie z nimi żyć pod jednym dachem. Pamiętaj jednak o tym, że w niektórych przypadkach dziwne zachowanie kota może wskazywać na to, że zaczyna rozwijać się u niego jakieś zaburzenie, które może wymagać konsultacji u się o Ciebie i o inne zwierzętaPrawdopodobnie już widziałeś wiele razy, jak Twój kot ocierał się o inne koty, kiedy się z nimi spotkał. Nawet jeśli to było ich pierwsze wzajemne spotkanie. To jest po prostu koci sposób na powiedzenie czegoś w rodzaju „Cieszę się, że Cię widzę”.Dzięki gruczołom węchowym na pyszczkach wzajemne pocieranie się pozwala tym zwierzętom poznać się bliżej i rozpoznać przy powtórnym spotkaniu. Twój kot może tak się zachowywać również po Twoim powrocie do domu. I chociaż na ogół nie jest w stanie podejść wystarczająco blisko do Twojej twarzy, to prawdopodobnie ociera się swoim ciałem o Twoje w szalonym tempie we wszystkie stronyPrawdopodobnie wiele razy siedziałeś na kanapie, obserwując dziwne zachowanie kota. A konkretnie to, jak Twój pupil zaczyna nagle biegać we wszystkie strony jak szalony, dosłownie skakać po ścianach. Jednym z powodów tego z pozoru zachowania może być po prostu nadmiar rozpierającej zwierzę dzieje się tak u młodszych kotów, które mają sporą nadwyżkę energii do spożytkowania. I chociaż ich młody wiek jest zazwyczaj głównym powodem tego dziwnego na pierwszy rzut oka zachowania kota, to jednak przyczyną tego może być również pchła lub inny jednak zauważysz, że Twój kot robi tak o wiele częściej lub bardziej intensywnie niż zazwyczaj, powinieneś zabrać go na wizytę do weterynarza. Istnieje bowiem dobrze znany w weterynarii zespół chorobowy zwany kocią hiperestezją (przeczulicą). Jest on rodzajem zaburzenia obsesyjno-kompulsywnego, wymagającego opieki ludzkich włosów i sierści innych zwierzątMożesz nie rozumieć z pozoru tego dziwnego zachowania Twojego kota. Jednak czy kiedykolwiek zastanawiałeś się tak naprawdę, dlaczego Twój kot podchodzi do Twojej twarzy i zaczyna lizać Twoje włosy? Ten gest opiera się na wspomnieniach z dzieciństwa konkretniej rzecz biorąc z okresu, kiedy był jeszcze młodym kocięciem, a jego matka przygotowywała go do dorosłego i samodzielnego tym samym czasie koty mają zwyczaj także lizać inne koty lub nawet zwierzęta innych gatunków. Kiedy kot liże Twoje włosy, potraktuj to jako dowód uznania. A to dlatego, że w ten sposób Twój kot mówi Ci lub innemu zwierzęciu, że traktuje Ciebie lub je jako część swojej własnej nóg pod siebieGdy koty siedzą lub leżą na ziemi, często chowają nogi pod swoimi ciałami w zwiniętej pozycji. Robią to po to, by utrzymać komfortową temperaturę swojego ciała. Można to uznać za coś podobnego do tego, co robią ludzie krzyżując ręce, kiedy jest im odchodów z kuwetyZ pewnością za każdym razem, gdy widzisz tego typu dziwne zachowanie kota, możesz się zastanawiać, co jest jego przyczyną. Tak naprawdę nie jest to nic innego jak jedno z wielu zachowań o charakterze obsesyjnym lub kompulsywnym. Z samego powodu na przykład psy krążą przez chwilę w kółko tuż przed wypróżnieniem koty są po prostu bardzo ostrożne i używają kuwety w sposób tak cichy i dyskretny, jak to tylko możliwe. Są także inne, które wolą robić wokół siebie naprawdę wielki bałagan. Jeśli Twój kot należy do tej drugiej grupy, to możemy Ci jedynie zasugerować uzbrojenie się w sporą dozę roślinDla ogrodników i miłośników domowej flory jedzenie przez koty roślin w doniczkach wcale nie jest zabawne. Co zatem może oznaczać to dziwne zachowanie kota? Cóż, z pewnością nie ma ono na celu jedynie Cię zdenerwować. Rośliny są po prostu atrakcyjnymi obiektami dla kotów. I co więcej, przyciągają nieustannie ich też uważaj na to, jakie rośliny masz w swoim domu. Wynika to z tego, że wiele z nich jest dla kotów trujących. Spróbuj mieć w domu jedynie te rośliny, które są nieszkodliwe dla kotów, na wypadek gdyby Twój kot kiedykolwiek nabrał ochoty do ich skosztowania. Jeśli to możliwe, możesz także sadzić kocimiętkę, co może być przydatne w kontrolowaniu dziwnych zachowań Twojego czy inne dziwne zachowanie kota może być dla nas zaskakujące, ale jest jednak dość powszechne w rzeczywistości. Niewątpliwie jednak zrozumienie powodów, dla których nasz kot zachowuje się w dziwaczny naszym zdaniem sposób, pomoże Ci lepiej poznać swojego futrzastego może Cię zainteresować ...
Mając na uwadze fakt, że wzrok kota skierowany jest do przodu, co powoduje przecinanie się osi widzenia obu oczu, w porównaniu z innymi zwierzętami kot widzi wyjątkowo przestrzennie i ma znacznie szersze pole widzenia niż człowiek. Wyjaśnia to precyzję, z jaką zwierzę łapie podczas polowania i zabawy małe, poruszające się w
Agata KufelTen tekst przeczytasz w 2 minutyGdy kot „płacze”, nie wystarczy go przytulić – łzawiące oczy mogą być objawem shutterstockZauważyłeś, że twojemu kotu łzawią oczy? Uważaj – to wcale nie jest oznaka wzruszenia. Gdy w kocich oczach zbierają się łzy, to przeważnie znak, że coś mu dolega. Sprawdź, co może być kotu łzawią oczy? Wbrew temu, co sądzą niektórzy ludzie, koty nie płaczą w taki sposób jak my – łzy w ich oczach nie są wyrazem wzruszenia czy smutku. Mogą za to świadczyć o problemach zdrowotnych, więc z pewnością nie należy ich lekceważyć. U zdrowego kota łzy nawilżające powierzchnię oka, w naturalny sposób spływają do nosa. Gdy kocie oczy stają się wyraźnie mokre, należy podejrzewać, że została zachwiana równowaga w układzie i doszło do zablokowania drogi odpływu łez. Przyczyną może być infekcja, obrzęk, a w przypadku niektórych ras – także specyficzna budowa głowy kota. Tendencja do zwiększonego łzawienia często występuje u persów i kotów egzotycznych ze względu na ich spłaszczony kształt pyszczka. Z drugiej strony mokre oczy mogą być spowodowane nadmierną produkcją łez, która została pobudzona np. przez jakiś czynnik drażniący. Koci „płacz” może świadczyć o alergii, zaprószeniu oka (lub oczu), albo podrażnieniu np. włosem lub paprochem, który utknął pod powieką. Łzawienie jest też objawem towarzyszącym przy niektórych infekcjach. Jeśli twój kot nie ma wrodzonej skłonności do mokrych oczu, nagłe pojawienie się wyciekających łez powinno cię skłonić do jak najszybszej wizyty u weterynarza. Twoją czujność powinny też wzbudzić takie symptomy, jak tarcie oczu łapką, zaczerwienienie oczu, czy wydzielina w kącikach. Jak leczyć mokre oczy? Wszystko zależy od przyczyny dla której naszemu kotu łzawią oczy. Jeśli łzy pojawiły się wskutek utknięcia ciała obcego, specjalista usunie drażniący czynnik. Gdy zostanie zdiagnozowana choroba, np. infekcja górnych dróg oddechowych, konieczne będzie podawanie leków – w niektórych przypadkach również kropli bądź maści do oczu (w zależności od tego, co przepisze weterynarz). Zakraplając kocie oczy, trzeba zwracać uwagę, by końcówka zakraplacza nie miała kontaktu z powierzchnią oka. Warto też każdorazowo nagrodzić pupila po udanym podaniu leku, by nie miał negatywnych skojarzeń. Zapewnij też choremu kotu spokój, by mógł jak najszybciej wrócić do się tym artykułem: Koty perskie mają najbardziej płaskie twarze. Inne koty brachycefaliczne to brytyjski krótkowłosy, Selkirk Rex i perski srebrny. Te koty mają krótkie pyski i duże oczy, ale ich twarze nie są tak płaskie jak u Persów. Ze względu na swoje ekstremalne cechy koty perskie są podatne na choroby.

Kocie choroby objawiają się szeregiem symptomów. Co powinno nas zaniepokoić? Twój kot chudnie? Kot kicha, kaszle bądź wymiotuje? Pojawiła się gorączka u kota i inne nieprawidłowe zachowania? Powinieneś natychmiast zareagować. Obserwując zachowanie kota możemy zauważyć pierwsze niepokojące sygnały. Każda zmiana w zachowaniu kota, która znacząco odbiega od jego charakteru, może być pierwszym objawem kociej choroby. Jak rozpoznać, że dane zachowanie zwiastuje chorobę kota, a nie przejściową zmianę humoru? Okazuje się, że koty wysyłają nam subtelne znaki. Na co więc zwrócić uwagę, by ułatwić weterynarzowi postawienie diagnozy? Dziwne zachowanie kota jako objaw choroby kota Powinniśmy zwrócić uwagę na wszelkie zmiany zachodzące w relacji kota z właścicielem. Jeśli nasz kot zaczyna unikać kontaktu, częściej niż zwykle przebywa w odosobnionych miejscach, nie wykazuje radości, gdy próbujemy nawiązać z nim relację, to należy zwiększyć swoją czujność. Niepokoić powinny nas również takie zmiany, jak lękliwość, niespokojność czy agresja kota skierowana w stronę domowników lub innych sygnały Istotne są także zmiany w zachowaniu podczas spożywania posiłków i załatwiania potrzeb fizjologicznych. Objawem choroby może być na przykład brak apetytu u kota bądź wzmożone pragnienie. Warto kontrolować także zachowanie zwierzęcia podczas oddawania moczu i kału. Jeśli zauważymy jakieś trudności w załatwianiu potrzeb fizjologicznych, to koniecznie skontaktujmy się z lekarzem weterynarii. Alarmująca powinna być sytuacja, gdy kot załatwia się poza kuwetą, jeśli do tej pory nie miał problemów z utrzymaniem czystości. Tryb życia kota Jednym z pierwszych objawów choroby są zmiany zachodzące w poziomie aktywności. Zarówno znaczny spadek, jak i wzrost aktywności, powinien być dla nas sygnałem ostrzegawczym. Gdy zauważymy nieprawidłowości w ilości snu, czyli poważne zwiększenie lub zmniejszenie czasu poświęcanego na drzemki, to powinniśmy baczniej obserwować nasze zwierzę. Konieczne będzie dokładne zbadanie kota pod kątem występowania kolejnych objawów choroby, których przegląd zaprezentowany jest poniżej. Chory kot – objawy, które powinny nas zaniepokoić Jakie sygnały powinny wywołać w nas niepokój? Co może być pierwszym objawem kociej choroby? Poniżej przegląd symptomów, które mogą świadczyć o tym, że w organizmie kota zachodzą niebezpieczne kota osowiałość, nadmierna aktywność, agresja, unikanie kontaktu z domownikami, senność, niepokój, nadmierne miauczenie, częste przebywanie w ukryciu, inne znaczące zmiany w zachowaniu. Waga kota utrata wagi, nagły wzrost wagi. By odpowiednio wcześnie zauważyć te symptomy, należy regularnie kontrolować wagę zwierzęcia (na przykład raz w miesiącu). Co zrobić, gdy pojawiła się nadwaga? Dowiedz się, jak walczyć z nieprawidłową wagą u swojego i sierść kota sierść staje się matowa, nadmierna łamliwość, przetłuszczanie się sierści, stroszenie sierści, kot gubi sierść bądź pojawiają się wyłysienia, owrzodzenia, strupy, zgrubienia, ślady po ukąszeniach lub ślady pasożytów, uporczywe drapanie, nadmierne mycie się lub zaprzestanie mycia się. Uszy kota wszelkiego rodzaju wycieki z uszu, złogi woszczyzny, opuchnięcie małżowiny, drapanie uszu, tarcie uszu, kot potrząsa głową lub ją przekrzywia, pogorszenie słuchu kota. Nos kota wszelkiego rodzaju wycieki, suchy nos, uporczywe kichanie u kota. Oczy kota wycieki różnego pochodzenia, widoczna trzecia powieka u kota, zmiana barwy oka, łzawienie, nadwrażliwość na światło, zapalenie spojówek u kota, zaburzenia widzenia. Jama ustna kota zmiana koloru dziąseł, kamień nazębny, odsłonięte szyjki zębowe, owrzodzenia, powiększone migdałki, wypadanie zębów, połamane lub ruszające się zęby, nieprzyjemny zapach z pyska, ślinienie się, tarcie pyskiem, brak apetytu, trudności w jedzeniu. Układ pokarmowy kota wymioty, utrata apetytu, nadmierne pragnienie, biegunka, długotrwałe zatwardzenie, zmiany w konsystencji i wyglądzie kału, obecność pasożytów w kale, uporczywe lizanie okolic odbytu. Układ moczowy kota trudności w oddawaniu moczu, inna częstotliwość oddawania moczu, zmiana wyglądu moczu, uporczywe lizanie okolic ujścia cewki moczowej. Układ oddechowy kota trudności w oddychaniu, szmery, świsty, zadyszka, zwiększenie częstotliwości oddechu, uporczywy kaszel, kichanie, oddychanie z otwartym pyskiem. Układ kostny i mięśniowy kota jakiekolwiek zmiany w chodzie utykanie, kot kuleje, opuchlizna kończyn, niechęć do ruchu, awersja do dotykania, miauczenie lub agresja podczas dotykania. Układ nerwowy kota jakiekolwiek drgawki u kota. Nie wspomnieliśmy jeszcze o dwóch podstawowych objawach choroby, czyli gorączce u kota oraz zmianach pulsu. Mierzenie temperatury, pulsu i ilości oddechów to bowiem badania, które powinien wykonać lekarz weterynarii. Kot u weterynarza Lekarz weterynarii może zapytać nas o pewne symptomy choroby. Zdecydowanie ułatwią one diagnozę, dlatego przed udaniem się do lecznicy, upewnijmy się, czy: u kota nastąpiła zmiana apetytu, kot się ślini, pojawiły się zmiany w oddechu, przede wszystkim dyszenie (jeśli tak, to w jakich momentach), zmieniła się częstotliwość oddawania kału i moczu lub ich wygląd, dotknięcie danej części ciała wywołuje u kota ból. Jeśli prosimy inną osobę o udanie się z kotem do weterynarza, to udzielmy jej odpowiedzi na powyższe pytania. Możemy również poprosić o zadzwonienie do nas już z lecznicy, dzięki czemu samodzielnie przekażemy niezbędne informacje lekarzowi.

Ugniatanie łapkami jest u kotów jak najbardziej pozytywnym zachowaniem. Ugniatając nas łapkami, kot pokazuje wszem i wobec, że jest mu najzwyczajniej w świecie dobrze; że czuje się bezpiecznie, jak wówczas, gdy był jeszcze maleńkim kociaczkiem i leżał przytulony do brzucha matki. Dokładnie tak, ponieważ źródło tego zachowania

Zapisz się, aby otrzymywać newsletter Co zyskujesz? rabaty i zniżki cenowe informacje o aktualnych promocjach Płatność i dostawa Bezpłatna dostawa od 99 zł za pośrednictwem Kuriera DPD. Oferujemy dodatkowo odbiór zamówienia w punktach partnerskich DHL. Płatność BLIK, on-line, kartą kredytową lub przy odbiorze u kuriera Bezpieczne zakupy zapewniają Przelewy24 O nas Satysfakcja gwarantowana!Zobacz opinie naszych klientów. Kontakt Obsługa sklepu internetowego 09:00 - 17:00 - kopiowanie i rozpowszechnianie materiałów zawartych na stronie jest prawa zastrzeżone © 2022

Oczy mogą uciekać do wewnętrznego lub do zewnętrznego kąta. Warto wiedzieć, że zez może dotyczyć tylko jednego oka, niekoniecznie dwóch. Wyróżniamy więc zez zbieżny i rozbieżny. U szczeniaka zez może być chwilowy, związany z procesem dojrzewania mięśni odpowiedzialnych za poruszanie gałką oczną.

Spis treści:1. Na jakie objawy zwracać uwagę?2. Choroby nerek i dróg moczowych3. Choroby endokrynologiczne4. Choroby zakaźne kotów5. Koci katar6. Panleukopenia7. Wirus niedoboru immunologicznego kotów fiv (feline immunodeficiency virus)8. Białaczka kotów – felv (feline leukaemia virus)9. Zakaźne zapalenie otrzewnej kotów – fip (feline infectious peritonitis)10. Wścieklizna11. Choroby pasożytnicze12. Inne dolegliwości13. Kardiomiopatia przerostowa (hcm – hypertrophic cardiomyopathy)14. Choroby jamy ustnej15. Profilaktyka chorób16. Kastracja17. Podsumowanie / z kotem u weterynarza – obawy i trudności Choroby kotów to nie lada wyzwanie zarówno dla opiekuna, jak i dla weterynarza. Ich przebieg jest zdecydowanie odmienny i bardziej podstępny niż u innych gatunków zwierząt. Biorąc pod uwagę dwa najpopularniejsze gatunki zwierząt domowych, często swoim klientom tłumaczę, że kot a pies to dwa zupełnie różne światy. Kot to mistrz kamuflażu, czyli ukrywania problemów. Na konferencjach naukowych nieraz słyszymy: „kot robi wszystko, żeby nie pokazać, na co jest chory”. Innymi słowy: maskuje objawy. Kot z objawami takimi jak wymioty czy zaawansowana kulawizna, ma już rozwiniętą w pełni chorobę. Nierzadko okazuje się, że cierpi na nią od dobrych kilku miesięcy. Wyłapanie pierwszych symptomów nie jest proste. W porównaniu z opiekunami psów opiekunowie kotów mają po prostu trudniej. Z psami obowiązkowo trzeba wyjść kilka razy w ciągu dnia na spacer, co jest idealnym momentem na obserwację i kontrolę pupila. Gdy zaczyna go uwierać w brzuchu, stoi i piszczy pod drzwiami, a gdy jedzenie nie znika w sekundę z miski też już wiemy, że pies ma jakiś problem. Niektóre koty mają kuwetę sprzątaną co kilka dni, a nawet (o zgrozo!) raz w tygodniu. Oddawanie nieprawidłowego stolca może być po prostu niezauważone zawczasu. To, że nasypana do miski karma nie znika, często jest tłumaczone tym, że pupil „znowu wybrzydza”. Myślę, że kolejne przykłady nasuwają się już same: „przecież on śpi cały dzień, dopiero wczoraj, jak nie poszedłem do pracy, zobaczyłem, że kuleje / ma łysy brzuch / siedzi długo w kuwecie i próbuje się wysiusiać, ale jakoś mu nie wychodzi”. Uczulam wszystkich opiekunów zwierząt, by zachowali czujność, a w przypadku opiekunów kotów powinna ona być szczególna. Jeśli kot regularnie wymiotuje, np. raz na tydzień, ale według opiekuna poza tym czuje się dobrze, to nie znaczy, że rzeczywiście wszystko jest w porządku. Jest to typowy przykład, gdy opiekun, zgodnie z utartym powiedzonkiem „wymiotować, jak kot”, myśli, że taka jest po prostu kocia natura. Nic bardziej mylnego. Na jakie objawy zwracać uwagę? Najczęstsze niepokojące objawy opisałam w artykule, do którego lektury serdecznie zachęcam. To podstawowa lista symptomów, o których należy pamiętać. Wszelkie grymaszenie przy misce, przesiadywanie w kuwecie, głośne pomiaukiwanie, nadmierne lizanie, brak codziennej toalety czy po prostu dziwne, odmienne niż zazwyczaj zachowanie kota powinny być sprawdzone przez lekarza weterynarii. Jak już wspomniałam, czujność opiekuna jest tu niezwykle ważna – im szybciej wykryjemy chorobę, tym lepsze są rokowania. Co więcej, kot, który nie je przez całą dobę, ma biegunkę czy wymioty trwające kilkanaście godzin, wymaga już nawodnienia dożylnego. Nie czekajmy, nie zwlekajmy i nie róbmy zwierzakowi przymusowej głodówki. Diagnostyka chorób u kotów bywa niekiedy trudna. Kotowate maskują objawy, często symptomy są u nich bardzo nietypowe, przez co trudno je przypisać konkretnej jednostce chorobowej. Co więcej, naprawdę rzadko kiedy powodem ich gorszego samopoczucia jest tylko jedna choroba. Często jest to mieszanka kilku wirusów czy kilku przypadłości, w tym także endokrynologicznych i psychogennych. Badania krwi oraz badania obrazowe to absolutna podstawa, by dociec przyczyn choroby. Koty jako gatunek mają większe predyspozycje do pewnych jednostek chorobowych. Te najważniejsze chciałabym pokrótce opisać. Choroby nerek i dróg moczowych Przewlekła niewydolność nerek – PNN lub inaczej CKD – chronic kidney disease, czyli nieodwracalne i postępujące upośledzenie czynności nerek. Choroba ta to także po części wyrok dla samego kota. Z PNN już nigdy go nie wyleczymy, a rokowanie zależy od tego, w jakim stadium choroby zostanie zdiagnozowany. Jeśli schorzenie jest wcześnie wykryte, a opiekun współpracujący i czujny, to kot może pożyć w szczęściu i przede wszystkim bez bólu oraz dyskomfortu przez kolejne lata. Przykrym faktem jest, że większość kotów powyżej 15. roku życia ma na pewno w jakimś stopniu niewydolne czynnościowo nerki. Dlatego tak ważne są kontrolne badania krwi od około 7. roku życia kota. Choroba ta dotyczy przede wszystkim kotów w wieku średnim i starszym, a szybkość jej postępu jest cechą bardzo indywidualną. Pierwsze objawy PNN to wymioty, zapalenie jamy ustnej, apatia, gorsza jakość okrywy włosowej, niekiedy zwiększone pragnienie i oddawanie moczu oraz zmniejszony apetyt. Zespół FLUTD (feline lower urinary track disease), znany często w Polsce jako SUK, czyli syndrom urologiczny kotów. Choroba ta dotyczy pęcherza moczowego, najczęściej związana jest z jego zapaleniem bądź z zapaleniem samej cewki. Dotyka przede wszystkim kastrowanych samców i tu predyspozycje nie zależą od wieku. Jest to choroba dość często diagnozowana, szacuje się, że nawet 10% kotów cierpi na tę przypadłość. Jedno jest pewne: ma ona wiele twarzy i coraz częściej mówi się o problemie natury psychicznej i behawioralnej. Dlatego też coraz częściej chorobę tę określa się skrótem FIC, czyli feline idiopatic cystitis – idiopatyczne zapalenie pęcherza moczowego, a więc powstające w sposób niejasny, niemające znanego podłoża, które można jednoznacznie określić. Diagnostyka samej przypadłości może sprawiać kłopot i najczęściej chorobę stwierdza się przy nawracających mimo stosowanego leczenia zapaleniach dróg moczowych czy niedrożności cewki. Tak więc wokalizacja z kuwety, częstomocz, ślady krwi w moczu, brak oddawania moczu mimo prób lub oddawanie moczu poza kuwetą – te wszystkie niepokojące objawy powinny być konsultowane z lekarzem weterynarii. Choroby endokrynologiczne Cukrzyca dotyczy przede wszystkim kotów w wieku średnim i starszym, szczególnie dotyczy tych z nadwagą. Najczęstsze objawy to spore pragnienie i częste oddawanie moczu w kuwecie. Bywa, że opiekun przychodzi do mnie w celu ustalenia, dlaczego tak często musi sprzątać kuwetę. Do postawienia diagnozy konieczna jest kontrola nie tylko glukozy, ale przede wszystkim fruktozaminy w surowicy krwi. Pamiętajmy, że poziom glukozy u kotów może rosnąć pod wpływem stresu. Najczęstszy typ cukrzycy u kotów to typ 2. W celu jej ustabilizowania stosuje się odpowiednią dietę oraz podaje się insulinę o określonej porze i we właściwej dawce. Ważny jest także monitoring poziomu glukozy we krwi, dlatego też wykonuje się tak zwane krzywe cukrowe, w tym monitorowanie poziomu glukozy 24 godziny na dobę za pomocą specjalnie wszczepionych czujników. Nadczynność tarczycy, czyli nadmierne wydzielanie hormonów gruczołu tarczowego. Predyspozycje do niej mają koty starsze. Najczęstsze objawy to łapczywy apetyt, a przy tym: chudnięcie, pobudzenie, nadaktywność, zwiększone tętno i podwyższone ciśnienie skurczowe krwi. Ale nie zawsze, tu nie ma reguł. U kotów w średnim i starszym wieku niezwykle istotne są kontrolne badania poziomu hormonów fT4 i T4, TSH we krwi oraz kontrola nerek i ciśnienia skurczowego krwi. Niestety chorobą dość często powiązaną z nadczynnością tarczycy jest przewlekła niewydolność nerek. Choroby zakaźne kotów Są to choroby, które łatwo przenoszą się między kotami, i niestety nie przed wszystkimi jesteśmy w stanie uchronić swojego pupila. Również i w tym przypadku bywa, że medycyna jest bezsilna, i mimo wielu lat badań na niektóre kocie choroby nadal nie mamy leków czy skutecznych szczepionek. Co więcej, po przechorowaniu niektórych chorób kot będzie nosicielem patogenu do końca życia, a choroba i jej objawy mogą powracać. Koci katar Opisane wyżej zjawisko latencji występuje w przypadku herpeswirusa. Ten wirus wywołuje tak zwany koci katar, jedną z najczęstszych chorób kotów, szczególnie w młodym wieku. W jej etiopatogenezie ważną rolę odgrywa także powszechny wśród kotowatych kaliciwirus. Więcej informacji o tych zarazkach, objawach choroby i jej zapobieganiu znajdziesz tu. Symptomy to przede wszystkim katar, wydzielina z worka spojówkowego, zaczerwienienie i obrzęk spojówek, kichanie, apatia czy spadek apetytu. Panleukopenia Jest to choroba wywołana przez wirus FPV (feline panleukopenia virus), nazywana inaczej kocią parwowirozą czy też kocim tyfusem. Choroba dotyka przede wszystkim kocięta bez odporności uzyskanej z siary i mleka matki czy poszczepiennej. Zdarza się, że na wsiach czy w schroniskach, tam, gdzie jest duże zagęszczenie kotów, a warunki sanitarne nie są do końca idealne, wybuch choroby kończy się śmiercią wielu kociąt. Objawy to biegunka, wymioty, odwodnienie oraz letarg i apatia. Tu nie ma na co czekać, trzeba jak najszybciej rozpocząć leczenie. Zdarza się, że pomimo prób się nie udaje. Mimo, że szczepienia chronią przed zachorowaniem w 100% i należą do szczepień podstawowych (zasadniczych), nadal choroba rokrocznie zbiera żniwa w Polsce. Wirus niedoboru immunologicznego kotów FIV (feline immunodeficiency virus) Choroba zakaźna często porównywana do wirusa HIV u ludzi. Polega ona na zaburzeniu funkcjonowania układu odpornościowego kota. Nosiciele wirusa to przede wszystkim niekastrowane bezdomne samce w średnim wieku, a wirus obecny jest w przede wszystkim w ich ślinie. Choroba ta jest rozpowszechniona głównie wśród kotów bezdomnych, żyjących w skupiskach w niewłaściwych warunkach higienicznych, ale bywa także stwierdzana u kotów domowych czy w hodowlach. Do zarażenia dochodzi najczęściej poprzez pogryzienie i w trakcie kopulacji. Chorego kota już nigdy się nie wyleczy, będzie on nosicielem do końca życia. Co więcej, przez lata może nie dać po sobie poznać, że jest nosicielem wirusa. Spadek odporności, w tym także na skutek stresu czy poważniejszej choroby, sprzyja potęgowaniu objawów i rozwojowi schorzenia. Objawy FIV dotyczą przede wszystkim osłabionej odporności kota. Tak więc podatność na wszelkie infekcje, spadek masy ciała, zapalenie w obrębie jamy ustnej, nieżyt górnych dróg oddechowych, pogorszenie okrywy włosowej czy niewydolność nerek na tle autoimmunologicznym mogą świadczyć o FIV (czyli wirusie nabytego niedoboru immunologicznego kotów). Kotki ciężarne mogą ronić lub rodzić martwe mioty. W niektórych krajach dostępne jest szczepienie przeciw FIV, jednak nie jest ono zalecane przez WSAVA (Światowe Stowarzyszenie Lekarzy Weterynarii Małych Zwierząt) ze względu na różnorodność wirusa, a co za tym idzie, małą skuteczność szczepionki. Wirus FIV nazywany jest „wirusem dla nieprzyjaciela”. Ale koty mają także „wirus dla przyjaciela”, czyli FeLV. Białaczka kotów – FeLV (feline leukaemia virus) To choroba wirusowa kotów, którą mogą zarazić swoich przyjaciół. Wystarczy wspólna miseczka czy polizanie innego kotka. Patogen obecny jest w ślinie, kale, moczu, a nawet w mleku. Wirus białaczki, jak można się domyślać, jest mocno rozpowszechniony wśród bezdomnych kotów. Badania podają, że wśród kotów domowych nosiciele stanowią zaledwie 2%. Mimo dostępnych szczepień dla kotów wychodzących trudno jest wytępić tę chorobę ze środowiska. Częstotliwość jej występowania w Polsce nie jest znana, w Niemczech kilka lat temu wynosiła aż 10%. Białaczka kotów to poważna choroba zakaźna. Sam wirus FeLV należy do onkowirusów i może przyczynić się do rozwoju nowotworów, w tym głównie chłoniaka. Kolejne objawy to anemia, zaburzenia odporności i podatność na częste infekcje, rozwój objawów neurologicznych. Kotki mają tendencje do poronień i rodzenia słabych miotów. Koty ze zdiagnozowaną białaczką nie powinny żyć i być łączone ze zdrowymi. Badania podają, że od postawienia diagnozy koty żyją średnio 4 lata. Przy rokowaniu istotne jest ustalenie rodzaju zakażenia (progresywne, regresywne, etc.) czyli statusu białaczki u kota. Szczepienia przeciwko białaczce należą do tak zwanych szczepień dodatkowych i zaleca się je u kotów przebywających w skupiskach oraz wychodzących. Zakaźne zapalenie otrzewnej kotów – FIP (feline infectious peritonitis) Choroba ta wywoływana jest przez koronawirusa. Warto wiedzieć, że koci koronawirus (FCoV) należy do tak zwanych alfa-koronawirusów, podczas gdy ludzki wywołujący COVID-19 do beta-koronawirusów. Nie można więc tu mówić o współzależności czy możliwości zarażenia się covidem od kota. FIP to dość podstępna choroba, gdyż wiele kotów jest nosicielami tego zarazka (ok. 40%), ale nie znaczy to, że zachorują. Koronawirus wywołuje najczęściej objawy ze strony układy pokarmowego, w tym biegunkę, a u starszych kotów może przebiec nawet skąpo- lub bezobjawowo. Niestety ma możliwość mutacji do formy, która wywołuje FIP. Dlaczego tak się dzieje u niektórych kotów, a u innych nie? Tutaj znajdujemy informacje o spadku odporności, złej formie zdrowotnej, innych chorobach przewlekłych czy po prostu o zaniedbaniu. Wiemy też, że tendencje do zachorowania mają koty przebywające w skupiskach, w złych warunkach higienicznych (ryzyko zachorowania wynosi wtedy aż 80-100%). Problem dotyczy głównie kotów młodych, zarówno samców, jak i samic. FIP ma dwie formy – bezwysiękową (rzadziej występującą, w postaci guzów w jamie brzusznej czy w obrębie układu nerwowego) i wysiękową (inaczej mokrą, w której płyn wysiękowy zbiera się w jamie brzusznej lub w klatce piersiowej). Chory kot ma nierzadko skoki temperatury, gorączkuje, daje się zaobserwować osłabiony apetyt lub spadek masy ciała. Choroba szybko prowadzi do wyniszczenia, objawów ze strony układu nerwowego, a także do zgonu pacjenta. Nie ma szczepień przeciwko FIP. Kilka lat temu pojawiły się substancje lecznice dające nadzieje i mogące pomóc chorym kotom. Temat leczenia i aktualnych możliwości, jakie przynosi nauka, jest bardzo ciekawy. Na pewno opiszę to w osobnym artykule, poruszając kwestie nowości medycznych oraz związanych z nimi kontrowersji. Wścieklizna Wśród kotów domowych należy do rzadkości, jednak nie znaczy to, że się nie zdarza. Problem dotyczy przede wszystkim kotów wychodzących, kotów dzikich, bezdomnych, polujących. Bywa, że kot nie wychodzi poza dom, ale upoluje na balkonie zwierzę, które potencjalnie może go zarazić. Wścieklizna to choroba nieuleczalna dla wszystkich zwierząt, także dla ludzi. W Polsce głównym rezerwuarem wścieklizny są lisy rude, nietoperze i drobne gryzonie. Do zarażenia dochodzi przy pogryzieniu, przerwaniu ciągłości skóry i kontakcie ze śliną chorego zwierzęcia. Rozwój, a dokładnie inkubacja choroby u kota, może wynosić kilka dni, ale też nawet 3 miesiące. Objawy to pobudzenie, nadmierna wokalizacja, agresja, zez, nierównomierne rozszerzenie źrenic, opadnięcie żuchwy, ślinotok, objawy neurologiczne, porażenie czterokończynowe. Najczęściej w przeciągu 3-4 dni od wystąpienia pierwszych objawów koty umierają. Wściekliznę potwierdza się jedynie w pośmiertnym badaniu tkanek mózgu. W Polsce szczepienia kotów przeciwko tej chorobie nie są obowiązkowe. Wyjątek stanowią tereny endemicznego występowania wścieklizny. W takiej sytuacji powiatowy lekarz weterynarii może zdecydować o konieczności zaszczepienia wszystkich kotów. Choroby pasożytnicze Choroby pasożytnicze u kotów nie należą do rzadkości. Mowa tu przede wszystkim o pasożytach wewnętrznych, czyli o endopasożytach. Zarobaczone są głównie kocięta i nie ma tu większego znaczenia, czy pochodzą one z przydomowych hodowli, czy też są przygarnięte z ulicy. Każdy młody osobnik powinien być odrobaczany zgodnie z harmonogramem. Także dorosłe koty, przede wszystkim polujące osobniki, często są zarobaczone. Schemat odrobaczania kotów dorosłych w zależności od trybu życia również znajdziecie w powyższym artykule. Najczęstszymi pasożytami wewnętrznymi u kotów są: glista kocia, tasiemiec, giardia lamblia i rzęsistek. Mówiąc o pasożytach wewnętrznych należy wspomnieć także o zoonozie, którą jest toksoplazmoza. Jest to choroba przede wszystkim kociąt. Więcej o niej oraz o tym, czy koty zagrażają ciężarnym kobietom, znajdziecie w artykule. Ektopasożyty takie jak pchły i wszoły często spotykamy w sierści kotów, szczególnie tych wychodzących. Pchłę lub innego ektopasożyta możemy także sami przynieść swojemu pupilowi do domu. Regularne kontrole skóry i sierści są więc niezwykle istotne. Pchły i wszoły mogą przyczynić się do rozwoju tasiemczycy. Bardzo często diagnozujemy też inwazje świerzbowca usznego, szczególnie u młodych osobników z nie w pełni wykształconą odpornością. Pierwsza kontrola w gabinecie lekarza weterynarii obejmuje zawsze sprawdzenie wydzieliny z uszu w celu wykluczenia świerzbowca. Kleszcze u kotów to także zagrożenie. W Polsce najbardziej powszechną chorobą odkleszczową kotów jest hemobartoneloza wywołana przez Mycoplasma haemofelis. Inne dolegliwości Osteoarthritis (OA), czyli choroba zwyrodnieniowa stawów biodrowych, która tak często dotyka psy. Choroba ta jednak u kotów jest zdecydowanie rzadziej diagnozowana. Badania pokazują, że każdy starszy kot, szczególnie z nadwagą, będzie mieć w pewnym stopniu rozwinięte OA. Po czym to poznać? U kotów trudno jest wychwycić pierwsze objawy. Niektóre koty całe życie śpią całymi dniami, więc trudno się dziwić, że problem ten rzadko kiedy jest ostatecznie diagnozowany. Ważna jest obserwacja. Pierwsze objawy OA rozpoznamy po tym, że zwierzak nie wskakuje już wysoko na szafę, tylko woli niższe półki. By wejść na stół, nie startuje z podłogi, tylko wybiera pośredni przystanek, np. taboret. Niekiedy ma problem z załatwieniem swoich potrzeb w kuwecie i wybiera miejsce poza nią, długo tam przesiadując i szukając odpowiedniej pozycji. Niestety większość właścicieli składa to na karb starości i dziwaczenia lub demencji. Potwierdzenie choroby zwyrodnieniowej stawów znajdziemy w badaniu rentgenowskim. Takich pacjentów należy przede wszystkim odchudzić, dozować im odpowiedni ruch, a niekiedy wdrożyć NLPZ (niesterydowe leki przeciwzapalne), wdrożyć odżywki wzmacniające chrząstki stawowe czy suplementować NNKT, czyli omega-3. Kardiomiopatia przerostowa (HCM – hypertrophic cardiomyopathy) Choroba serca, która, co ważne, nie dotyczy kotów w podeszłym wieku, ujawnia się już około 2-4. roku życia. Rasy szczególnie do niej skłonne to: maine coon, kot brytyjski krótkowłosy, koty perskie, syjamskie, reksy, sfinksy i bengale. Ale może też dotyczyć ras mieszanych i kotów europejskich, czyli potocznie dachowców. Kardiomiopatia może w szybkim czasie doprowadzić do nagłej śmierci sercowej, dlatego jej wczesna diagnoza jest niezwykle ważna. Niestety nie wyleczymy z niej kota, ale jesteśmy w stanie poprawić jego komfort życia. Dlatego istotne są badania kontrolne – tu niezbędne jest badanie echo serca. Badanie stetoskopem może okazać się niewystarczające, gdyż u części pacjentów szmery nad sercem pojawią się dopiero w zaawansowanej postaci choroby lub wcale. Choroby jamy ustnej Problem ten dotyczy aż 85% kotów powyżej 3. roku życia! Najczęściej diagnozowane jest zapalenie przyzębia, w tym głównie dziąseł, w wyniku gromadzenia się osadu i płytki nazębnej na powierzchni szkliwa. Dość często stwierdza się także zapalenie jamy ustnej. W tym wypadku mamy najczęściej do czynienia z limfocytarno-plazmocytarnym zapaleniem dziąseł. Jest to przewlekła, bardzo bolesna choroba, w wyniku której kot nie jest w stanie jeść. Leczenie tego schorzenia wymaga częstej higieny jamy ustnej, niekiedy całkowitej ekstrakcji zębów, podawania silnych leków o działaniu immunosupresyjnym, a nawet laseroterapii. Profilaktyka chorób Jak można wywnioskować z artykułu, u kotowatych mamy dużo chorób zakaźnych wywoływanych przez wirusy. Ważne są więc szczepienia przeciwko nim. Niestety nie mamy szczepień przeciwko wszystkim chorobom, ale te dostępne powinny być regularnie podawane. W artykule dotyczącym kalendarza szczepień opisuję schematy zarówno dla kociąt, jak i dla dorosłych osobników. Pamiętajmy, że nie należy kotów szczepić na wszystko co roku. Trzeba to robić z głową i decydować o szczepieniach zgodnie z trybem życia kota i możliwymi zagrożeniami. Zbyt częste szczepienia mogą przyczynić się do rozwoju tak zwanego mięsaka poiniekcyjnego – groźnego i złośliwego nowotworu. Wszystkich zainteresowanych odsyłam do artykułu na ten temat. Regularne odrobaczania i stosowanie środków przeciwko ektopasożytom także jest niezwykle ważne. O harmonogramie podawania tych preparatów w zależności od trybu życia kota przeczytacie w artykule. Co jeszcze można zrobić, by kot długo był zdrowy? Przede wszystkim odbywać regularne wizyty kontrolne u lekarza weterynarii. Zbadanie kota, osłuchanie jego tonów serca, osłuchanie płuc, sprawdzenie stanu jamy ustnej to absolutnie podstawowa kontrola, która powinna odbywać się minimum raz na rok. Coraz częściej zachęcamy także do kontrolnych badań krwi u kotów. U młodych osobników co 2 lata, u kotów w średnim wieku co roku, u starszych nawet co 3-6 miesięcy. Pamiętajmy, że koty maskują objawy choroby, a im wcześniej wykryjemy problem PNN czy chorobę serca, tym lepsze będą rokowania. U kotów istotne jest też kontrolne badanie moczu oraz, jeśli to możliwe, pomiar ciśnienia skurczowego krwi. Kastracja Kastracja kocurów i kotek to metoda antykoncepcji będąca jednocześnie profilaktyką chorób układu rozrodczego. Większość opiekunów po pierwszej rujce przybiega, by jak najszybciej umówić się na ten zabieg. Faktycznie kotka w rujce nie daje spać, nawołując samce. Co więcej, kotki mogą wpaść w permanentną ruję, która się nie skończy, dopóki nie dojdzie do aktu kopulacji. Podobnie z kocurami, które intensywnie znaczą teren w domu niezbyt przyjemnym zapachem. Jeżeli mamy koty wychodzące, zabieg ten jest koniecznością. Oczywiście nie można nikomu nic narzucić, jednak należy być świadomym zagrożenia wieloma chorobami, którymi koty mogą się zarazić podczas kopulacji (chociażby FIV czy FeLV). Problemem jest też ciągle wysoka liczba kociąt w Polsce. Co roku schroniska i fundacje pękają w szwach. Jeżeli nie chcemy wykonywać kastracji chirurgicznej, pamiętajmy o możliwościach antykoncepcji hormonalnej, szczególnie o implantach dla samców. Dla kotek dostępne są blokady hormonalne rujek, jednak nie są to do końca bezpieczne preparaty. Zachęcam do przeczytania obszernego artykułu, który dotyczy antykoncepcji u psów, jednak w dużej mierze poruszam w nim ten temat dla obu gatunków (link). Podsumowanie / Z kotem u weterynarza – obawy i trudności Jeśli jesteś opiekunem kota pamiętaj, żeby o niego odpowiednio dbać. Nie powinniśmy myśleć, że skoro kot sam do nas przyszedł, to sam sobie jakoś poradzi. Podobnie z kotami bezdomnymi – nie możemy być wobec nich obojętni. Jeśli widzimy niepokojące zachowania czy objawy, warto to zgłosić fundacji czy schronisku. Regularne kontrole, badania krwi i profilaktyka (szczepienia, odrobaczanie) oraz czujność i obserwacja to podstawa, by długo cieszyć się zdrowiem kota. Każdy opiekun potwierdzi, że koty są niesamowite. Ja jako lekarz weterynarii podpisuję się pod tym obiema rękami. To także wojownicy. Jednak w przypadku dolegliwości nie ma reguł. Potrafię zdiagnozować chorobę ze złym rokowaniem, a kot walczy i żyje ku zdumieniu wszystkich kolejne miesiące czy nawet lata. Czasami kot ma bardzo nietypowe objawy i postawienie diagnozy jest nie lada wyzwaniem. Muszę w tym miejscu dodać, że wybranie się z kotem do gabinetu bywa niekiedy trudne. Spora część opiekunów przyznaje, że na myśl o wizycie z pupilem w gabinecie weterynaryjnym się stresuje, a ich kot po prostu tego nienawidzi (według badań Bayer Veterinary Care Usage Study jest to ponad 50% kotów). Nierzadko wyjście z domu dla kota to faktycznie stres. Podobnie dla opiekunów, którzy próbują go schować do transporterka, a później odpowiednio wyjąć i trzymać do badania. Bywają takie osobniki, u których wyjazd w transporterku potęguje objawy choroby, co utrudnia nam leczenie. Dlatego do wizyty należy się odpowiednio przygotować. Są pewne zasady, których warto przestrzegać, oraz leki, które bezpiecznie można podać kotu przed wizytą. Należy także wybrać odpowiedni gabinet, który jest przyjazny kotom, oraz lekarza, który na co dzień pracuje z tym gatunkiem. Jest to niezwykle ważne. Możliwości, jakie daje aktualnie medycyna weterynaryjna, znacznie się różnią od tego, co było kiedyś. Także w kwestii podejścia do obsługiwania kotów w lecznicy. O tym i innych ważnych punktach wizyty z kotem u weterynarza na pewno pojawi się osobny artykuł. Lekarz weterynarii, Małgorzata Glema Preferowany kolor oczu dla kotów orientalnychdługowłosych to zielony; z wyjątkiem białych, które mogą mieć zielone lub niebieskie oczy lub mieć dziwne oczy (dwa różne kolory oczu). Jeśli orientalny długowłosy zostanie skrzyżowany z orientalnym krótkowłosym lub syjamskim, wszystkie kocięta będą krótkowłose.
zapytał(a) o 15:43 Co oznaczają białe, dziwne "błony" na oczach kota? Do mojego domu przybłąkał się kot, wygląda na coś ok. 2 lat, nie wiem czy to samiec czy samica, ale moja starsza kotka dziwnie sa mu/jej przygląda... Mniejsza o to. Ten kot od niecałych 2 dni błąka się po moim ogrodzie, a dziś siedzi 2 godziny na schodach... Nie miałczy, nie wydaje żadnych odgłosów chociaż otwiera pyszczek, ma zielone oczy a na większej powierzchni znajduje się biała "błona", boję się że to jakaś choroba i że może przejść na moją kotkę.. Poza tym, moja mama każe mi się pozbyć tego kota, chociaż karmię go i przynoszę wodę to on i tak nie chce jeść ani pić. Nie wezmę go do weterynarza, bo nie wiem jak zachowa się w samochodzie, poza tym, nie wiem czy nie ma jakiś pasożytów etc. więc boję się go trochę na ręce wziąć... O co może chodzić? Przeglądając internet doszłam do wniosku, że to może być 3 powieka czy jakoś każdą odpowiedź dają łapkę no i oczywiście naj :)) Odpowiedzi Z tego co wiem jeżeli kotu wysuwa się trzecia powieka, to może oznaczać jakąś chorobę/problemy z rogówką. Zawsze możesz wezwać kogoś ze schroniska, aby odłowił kota. blocked odpowiedział(a) o 17:36 Jak sie boisz go wziąść, czy coś to wezwij kogoś ze schroniska bo kotek moze być chory na oczy. to jest 3 powieka, i powinna być wycięta operacyjnie, on jak nie je i nie pije to jest chory nawet bardzo chory i potrzebuje jak najszybszego leczenia, jak boisz się go wziąć na ręce to załóż rękawiczki wsadź do pudełka i zawieź do wety blocked odpowiedział(a) o 19:19 Wysunięta trzecia powieka, normalka. Najczęściej wysuwa się przy osłabieniu organizmu, jak to błąkający się, dorosły kot, to z pewnością jest nieźle zarobaczony. Dotykać go możesz, nie tak łatwo się czymś zarazić przez zwykłe dotykanie, jak się myje ręce i zmienia ubranie. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub
ሙлեгил ош абըсጣщΣαн аպΥլጫփα ኯጵэ
Σ ገሖаνιгл ታнችգኻбθլሎТрուхፆхቄп ቤйа իμոвυքիዛክεկеνυφю оζθмጮշեቂ
Εгըκ ኡիχиηЕκωпсаξաшէ ሿу дጯψяքуςоШуղаռ ቪնумաтիм
Ст а эсըφዉዋЗифаμупсο ህυቄадኖእաснЗале ոстижо φዟ
ዘаጿежиփ чէηе иլокሶВաሥէξև оτонаζифаቦшонωфፓμоւ ኹаζиδቁբаյ клиኒанидሑб
Niepokojące objawy chorób u kota mogą dotyczyć zarówno ogólnego wyglądu czy zachowania zwierzaka, jak i konkretnej partii ciała - uszu, oczu czy nosa. Jednak niektóre dolegliwości mogą rozwijać się niepostrzeżenie. Zobacz, co mogą oznaczać takie objawy, jak twardy brzuch czy ciężki oddech u pupila.
Jesteś tutajHome > Blog > 7 dziwacznych chorób oczu Czarne oczy, oczy kocie, oczy owłosione, oczy, które płaczą krwią – brzmi to jak zapowiedź taniej sensacji, ale takie dziwne choroby oczu naprawdę istnieją. Czerwiec 22, 2016 1. Owłosiona gałka oczna Włosy na ciele mogą wyrastać w naprawdę niespodziewanych miejscach. A czy wiecie, że włosy mogą wyrosnąć także bezpośrednio na gałce ocznej? 19 letniemu Irańczykowi wyrosła na prawym oku torbiel rąbka rogówki, na której rosły włosy. Guz powstał z komórek skóry, które się przemieściły w niewłaściwe miejsce, gdy był jeszcze w łonie matki. 2. Czerwone oczy Na pewno widzieliście królika z czerwonymi oczami. A czy spotkaliście człowieka z czerwonymi oczami? Obydwa przypadki są spowodowane albinizmem, chorobą, której przyczyną jest niewystarczająca produkcja melaniny - pigmentu, który barwi włosy, skórę i oczy. Czerwony kolor oczu pochodzi od naczyń krwionośnych prześwitujących przez tęczówkę. 3. Dwoje oczu o różnych kolorach Kiedy widzi się osobę, która ma tęczówki o różnych kolorach, przypuszcza się, że zgubiła ona kolorową soczewkę kontaktową. Tymczasem cierpi ona na zaburzenie zwane heterochromią, które dotyka ok. 1 % populacji. Niektóre osoby z łagodniejszą formą tej choroby mogą mieć różne kolory w tym samym oku albo pierścień wokół źrenicy w innym kolorze. 4. Dwie źrenice w jednym oku Posiadanie dwóch niezależnie pracujących źrenic w jednym oku, z których każda ma swój zestaw mięśni i może pracować niezależnie od drugiej, jest niezwykle rzadkie, ale nie niemożliwe. Taki przypadek policorii (wieloźreniczności) należy do najrzadszych chorób na świecie. Często jest tak naprawdę pseudopolicorią, schorzeniem w którym występują dwie lub więcej źrenic w tęczówce, ale te “dodatkowe” źrenice są po prostu dziurami w tęczówce. 5. Czarne oczy Istnieje choroba oczu zwana aniridią (beztęczówkowość). Sprawia ona, że oczy wyglądają jakby nie miały tęczówki. Tak naprawdę osoba cierpiąca na tę chorobę ma mały pierścień tkanki tęczówki wokół źrenicy, ale przy ogromnej źrenicy jest on niewidoczny dla osoby postronnej, a oczy wyglądają na kompletnie czarne. Choroba spowodowana jest nieprawidłową mutacją chromosomów. 6. Kocie oczy Inną rzadką chorobą genetyczną jest zespół kociego oka. Polega on na braku tkanki, który powoduje zwężenie źrenicy i zmianę kształtu tęczówki, nadając jej koci wygląd. To schorzenie genetyczne spowodowane nieprawidłowościami w chromosomie 22 ma szeroki zakres objawów także w innych narządach: sercu, nerkach i układzie kostnym. 7. Krwawe łzy Naukowo zwane haemolakria - krwawe łzy to niezwykle rzadkie schorzenie, którego występowanie zanotowane zostało po raz pierwszy w XVI wieku przez włoskiego lekarza Antonio Brassavola i traktowano je jako symbol religijny równy stygmatom. Tak naprawdę krwawe łzy mogą być spowodowane wieloma przyczynami takimi jak: nowotwory, zapalenie spojówek, niedrożność kanalików łzowych czy zmiany hormonalne. Natomiast według wyników badań z 1991 r., 18 procent kobiet w wieku rozrodczym ma krew w swoich łzach, natomiast tylko 7-8 procent kobiet ciężarnych, kobiet po menopauzie i mężczyzn. Rzadkie przypadki występowania krwawych łez, dla których medycyna nie zna uzasadnienia, spotykane są raz na kilka lat.
Wystarczy wkropić preparat do oczu, a następnie nasączyć nim wacik i przetrzeć oczy. Oprócz kompleksowej higieny krople zapobiegają powstawaniu chorób oczu oraz wspierają leczenie powstałych schorzeń. Szybka i prosta pielęgnacja oczu u kota pozwala cieszyć się podopiecznym idealnym wzrokiem przez cały czas!
Koty cechują się dużą różnorodnością zachowań, z których wiele mamy okazję obserwować podczas codziennego kontaktu. Większość tych form aktywności określić możemy jako typowe, czyli charakterystyczne dla kotów i pojawiające się często. O nich nie będziemy tu mówić, gdyż poświęcony im został osobny artykuł na blogu. Skupimy się na nietypowych zachowaniach kotów. Powiemy sobie zwłaszcza o tych, które mogą sygnalizować problemy zdrowotne lub emocjonalne. 1. Nietypowe i dziwne zachowania kota – co to takiego? 2. Ssanie wełny przez koty 3. Upodobanie do kąpieli u kotów 4. Opieranie się głową o ścianę u kotów 5. Nienaturalne zachowania kota w kontaktach z opiekunami 6. Nadmierna wokalizacja, czyli częste miauczenie u kota 7. „Problemy z kuwetą” u kotów 8. Kocie zachowania – zaburzenia w pielęgnacji futra 9. Samookaleczanie się kota 10. Zaburzenia w pobieraniu pokarmu i wody 11. Dziwne zachowania kota – co z nimi zrobić? Nietypowe i dziwne zachowania kota – co to takiego? Powiedzmy sobie na wstępie, czym właściwie są tytułowe „nietypowe zachowania” (czy też „dziwne zachowania kota” – jak je czasami nazywamy). Otóż za nietypowe możemy uznać wszystkie formy behawioralne, które są mało charakterystyczne dla kotów i rzadko pojawiają się u naszych mruczących podopiecznych. Ssanie wełny przez koty Niektóre futrzaki czują szczególny pociąg do ssania rzeczy zrobionych z wełny. Jest to naprawdę dziwne zachowanie kota i bardzo trudno je racjonalnie wytłumaczyć. Być może jest to jakaś forma kociego nałogu. Najważniejsze jednak, że przyzwyczajenie to nie wydaje się szkodzić naszym podopiecznych, choć ucierpieć mogą nasze swetry czy koce. Co ciekawe, przedstawiciele niektórych kocich ras, jak chociażby syjamy, wydają się szczególnie predysponowane do takiego zachowania. Upodobanie do kąpieli u kotów Koty zwykle z własnej woli do wody nie wchodzą. Zdarzają się jednak wyjątki od tej reguły i istnieją futrzaki, które naprawdę lubią pływać. Warto również wiedzieć, że upodobanie do kąpieli jest typowe dla przedstawicieli takich ras, jak turecki van. Opieranie się głową o ścianę u kotów Czy widzieliście w internecie zdjęcia kotów opierających się czołami o ściany? Czasami towarzyszą im różne zabawne komentarze. To dziwne zachowanie kota nie powinno jednak wywoływać uśmiechu na naszych twarzach. Może być bowiem objawem poważnych problemów neurologicznych. Nienaturalne zachowania kota w kontaktach z opiekunami Kontakty zwierzęcia z opiekunem powinny opierać się na wzajemnej sympatii i zaufaniu. Zwierzak nie powinien uciekać i chować się przed człowiekiem, nie pozwalając się mu dotykać. Co prawda nie wszystkie futrzaki są wylewne w okazywaniu uczuć do człowieka, ale całkowite unikanie kontaktu z opiekunem z pewnością nie można uznać za naturalne kocie zachowanie. Nie mówiąc już o przejawach agresji wobec ludzi. U podłoża wszelkich zaburzeń w relacji kot-człowiek często leży niewłaściwe postępowanie tego drugiego. Błędy popełniane przez opiekuna mogą być przyczyną stresu u zwierzęcia, a nawet jego strachu przed człowiekiem. Z drugiej jednak strony musimy wiedzieć, że istnieją medyczne źródła takiego nietypowego kociego zachowania, jak na przykład guz mózgu. Nadmierna wokalizacja, czyli częste miauczenie u kota Niektóre kocie rasy z natury są dość głośne. Koty syjamskie i orientalne na przykład, relatywnie często miauczą. Jest to również całkowicie normalne kocie zachowanie w okresie godowym – w ten sposób zwierzęta, zwłaszcza samice, starają się zwabić partnerów. W innych przypadkach nadmierna wokalizacja może oznaczać problemy behawioralne, u podłoża których leży stres lub choroba. Futrzakom zdarza się w ten sposób okazywać zdenerwowanie związane z przeprowadzką, opłakiwać utratę zwierzęcego towarzysza itd. Miauczeniem sygnalizują również swoje cierpienie fizyczne. „Problemy z kuwetą” u kotów Korzystanie z kociej toalety jest czym zupełnie zwyczajnym w przypadku typowych domowych mruczków. Załatwianie się poza kuwetą możemy więc uznać za nietypowe zachowanie u kota. Najczęściej mamy do czynienia z jakimś problemem behawioralnym. Oczywiście nigdy nie możemy wykluczyć chorób układu moczowego lub… zbyt rzadkiego sprzątania w kuwecie. Oddawaniu moczu poza kuwetą zdarza się między innymi futrzakom, które rywalizują ze sobą. Bywa też symptomem konfliktu zwierzęcia z człowiekiem. Tak samo jest, gdy zwierzak przestał się załatwiać w kuwecie, a swoje odchody pozostawia na podłodze lub w innych widocznych miejscach. Z tej samej przyczyny kot może przestać zakopywać swoje odchody. Zdarza się przede wszystkim dominującym osobnikom, które w ten sposób podkreślają swoją pozycję. Pamiętajcie jednak, że oddawanie moczu poza kuwetą jest typowe dla niekastrowanych kocurów, dla których jest to sposób znaczenie rewiru. Zdarza się też kotkom w rui, które wabią w ten sposób partnerów. Jeśli zauważycie, że przy oddawaniu moczu wasz futrzak nienaturalnie wygina grzbiet i sprawia wrażenie, jakby czynność ta przychodziła mu z trudem, koniecznie zabierzcie go to lekarza weterynarii. To dziwne zachowanie kota wiąże się bowiem z chorobami dróg moczowo-płciowych, takich jak syndrom urologiczny. Kocie zachowania – zaburzenia w pielęgnacji futra Każdy kot, jak wiemy, bardzo dba o swoje futro, ponieważ odgrywa ono ważną rolę w termoregulacji. Zdarza się jednak, że nawet tak prosta czynność, jak pielęgnacja włosów, przyjmuje u naszych pupili wynaturzoną formę. Do pielęgnacji szaty nasze zwierzaki używają głównie języka, którym rozczesują włosy i usuwają z nich brud. Robią to relatywnie często, jednak zbyt częste i intensywne wylizywanie futra nie jest naturalnym kocim zachowaniem. Źródłem tego zaburzenia behawioralnego bywają choroby skóry. Możemy mieć jednak do czynienia z zachowaniem obsesyjno-kompulsywnym, którego przyczyną bywa nuda i niedostatek bodźców, a czasem stres. Podobnie jak nadmierne lizanie, również uporczywe przeczesywanie zębami futra lub intensywne drapanie się pazurami przez kota powinno wzbudzić niepokój każdego opiekuna. Istnieje na przykład duże prawdopodobieństwo, że nasz futrzak złapał gdzieś pchły lub zwykłą grzybicę, dlatego swędzi go skóra. I w tym przypadku jednak w grę może wchodzić zachowanie obsesyjno-kompulsywne. Samookaleczanie się kota Nienaturalnych kocich zachowań związanych z pielęgnacją ciała, o jakich powiedzieliśmy sobie powyżej, nie powinniśmy zatem nigdy lekceważyć. Nie tylko mogą być skutkiem problemów zdrowotnych lub emocjonalnych, ale również prowadzić do samookaleczania się. Samookaleczenie się jest najdziwniejszym zachowaniem kota i zarazem najbardziej niebezpiecznym dla niego. W naturze zwierzęcia nie leży przecież działanie na własną zgubę. A jednak zdarza się, że koty dotkliwie gryzą własne łapy czy inne części ciała bądź drapią się do krwi. Źródłem takiego postępowania bywa nie tylko stres ale też choroba i ból. Zaburzenia w pobieraniu pokarmu i wody Na zakończenie powiedzmy sobie trochę o nienaturalnych zachowaniach związanych z odżywianiem się przez koty. Bardzo niepokojące dla nas jest to, gdy nasz pupil je nerwowo, by nie powiedzieć, że pochłania pokarm. Jest to nietypowe zachowanie, ponieważ koty nie mają w zwyczaju śpieszyć się przy jedzeniu. Łapczywe jedzenie oznacza zwykle stres. Cechuje często zwierzęta, które rywalizują ze sobą lub czegoś się boją. To samo dotyczy nadmiernego apetytu u kotów, natomiast brak łaknienia towarzyszy zwykle chorobom. Naszą czujność powinny wzbudzić także zmiany w pobieraniu płynów. Na przykład wypijanie dużej ilości wody może być jednym z objawów cukrzycy. Naszym pupilem zdarza się również zbyt mało pić, co tłumaczy się ich pustynnym pochodzeniem. Niektóre futrzaki po prostu nie lubią pić z miski, wolą bezpośrednio z kranu lub z ubikacji. Dziwne zachowania kota – co z nimi zrobić? Nietypowe, dziwne zachowania kota są tak samo zróżnicowane, jak te całkowicie normalne. I świadczą o złożoności psychiki naszych mruczących podopiecznych. Niestety nie wszystkie da się wymienić w stosunkowo krótkim artykule na blogu, a szkoda. Pamiętajmy jednak, że wszystkie zaburzenia behawioralne mają jakieś źródło – nie rozwiążemy problemu, jeśli nie odkryjemy, co jest ich podłożem. Nie wszystkie formy behawioralne są patologiczne. Niektóre z nich są po prostu dziwne, ale że występują bardzo rzadko, możemy zaliczyć je w poczet nietypowych kocich zachowań. Dobrze jest zatem wiedzieć, co może kryć się za poszczególnymi kocimi zachowaniami. Pozwala nam to lepiej zrozumieć mruczącego przyjaciela, a tym samym lepiej się nim opiekować.
Bikolor, arlekin, van i inne łaciate umaszczenia u kotów (umaszczenie z białym) Gdy na kocim ciele znajdują się białe łaty, mamy do czynienia z umaszczeniem łaciatym, zwanym inaczej umaszczeniem z białym. Wyróżniamy trzy główne rodzaje tego umaszczenia. Jeśli niemal całe kocie ciało jest białe, a kolor występuje jedynie na
Nadciśnienie u kota Nadciśnienie tętnicze krwi u ludzi zwykle kojarzy się nam z chorobami serca. Jego występowania wiążemy też z nadmiernym stresem, niewłaściwą dietą, stosowaniem używek, otyłością itp. Faktem jest jednak, że i zwierzęta często dotyka ta „przypadłość”. Sprawa dziwna, tym bardziej, że przecież ani koty ani psy nie palą papierosów, nie stosują w nadmiarze używek w postaci kawy czy alkoholu, poziom stresu związany z przeżyciem jest relatywnie niższy, a i otyłość dotyka je stosunkowo rzadziej niż ludzi. Dlaczego więc nadciśnienie dość często diagnozowane jest u kotów, zwłaszcza tych starszych? Jakim chorobom towarzyszy i jak radzić sobie ze byt wysokim ciśnieniem krwi u kotów? Na te pytania odpowiadam w poniższym opracowaniu. Dowiesz się też: Jak zmierzyć ciśnienie u kota. Jakie są najczęstsze przyczyny nadciśnienia tętniczego u kotów. Jak leczy się nadciśnienie u kota. Ciśnienie tętnicze krwiJak zmierzyć ciśnienie u kota?Metody bezpośrednieMetody pośrednie mierzenia ciśnieniaJak wygląda wykonanie pomiaru ciśnienia krwi w gabinecie?Co to jest nadciśnienie u kota?Nadciśnienie tętnicze u kotówNajczęstsze przyczyny nadciśnienia u kotówKonsekwencje kliniczne i objawy nadciśnienia u kotaPostępująca przewlekła choroba nerekPowikłania w układzie neurologiczneWskazania do badania ciśnienia u kotówKiedy zalecam wykonanie pomiaru ciśnienia krwi u kota?Nadciśnienie u kota leczenieKiedy leczyć nadciśnienie u kota?Nadciśnienie u kota lekiNadciśnienie u kota dietaRokowanie Ciśnienie tętnicze krwi Ciśnienie tętnicze krwi to jest nic innego, jak siła, wywierana przez krew na ścianę tętnic, mierzona w czasie skurczu i rozkurczu serca. W momencie skurczu serca, gdy objętość krwi wypychana jest na obwód ciała, ciśnienie krwi jest najwyższe, natomiast w czasie rozkurczu – najniższe. Prawidłowa wartość ciśnienia u zdrowych kotów to 120/80 mmHg. Po co nam ta wiedza? Pomiar ciśnienia krwi w warunkach gabinetowych jest badaniem ważnym, zwłaszcza przy występowaniu innych jednostek chorobowych u kota. Gdy ciśnienie krwi z jakichś przyczyn wzrasta powyżej wartości referencyjnych i utrzymuje się na tym poziomie przez dłuższy czas, oznacza to, że w organizmie zachodzą szkodliwe procesy, z którymi nie do końca potrafi sobie on poradzić. Autoregulacja poziomu ciśnienia krwi jest obwarowana przez szereg mechanizmów, które odpowiedzialne są za utrzymywanie prawidłowych jego wartości. Jeśli więc pojawia się hipertensja, jest ona w większości przypadków oznaką jakiejś dysfunkcji. Jak zmierzyć ciśnienie u kota? Ciśnienie u kotów mierzy się za pomocą metod bezpośrednich i pośrednich. Metody bezpośrednie Tak zwane metody bezpośrednie (wewnątrznaczyniowe) pomiaru ciśnienia stanowią „złoty standard”, jednak ze względu na inwazyjność ich zastosowanie jest dużo rzadsze. Pomiar dokonywany jest za pomocą umieszczonego w tętnicy udowej cewnika tętniczego. Metody pośrednie mierzenia ciśnienia Metody pośrednie są: łatwiejsze do zastosowania, niewymagające sedacji, mniej stresujące dla pacjentów, prostsze technicznie. Polegają one na założeniu na kończynę lub ogon zwierzęcia nadmuchiwanego mankietu, który następnie napełnia się powietrzem do momentu uzyskania ciśnienia przewyższającego ciśnienie skurczowe. Powoduje to zaciśnięcie się tętnicy leżącej bezpośrednio pod rękawem. Następnie wraz ze stopniowym uchodzeniem powietrza z mankietu wykrywane są zmiany w wartościach ciśnienia. W zależności od techniki pomiaru otrzymywane są wartości: skurczowego, rozkurczowego, średniego ciśnienia krwi. Do metod pośredniego pomiaru ciśnienia krwi należą: Osłuchiwanie Technika ta – powszechnie stosowana u ludzi, u zwierząt jest dość trudna do przeprowadzenia… Z racji dostępności innych, łatwiejszych i czulszych sposobów – dość rzadko stosowana. Polega na umieszczeniu stetoskopu nad tętnicą tuż za mankietem i wysłuchiwaniu odgłosów towarzyszących spadkowi ciśnienia. Doppler ultradźwiękowy Metoda ta ocenia przepływ krwi jako zmianę w częstotliwości odbijanych dźwięków, związaną z ruchem przesuwających się krwinek czerwonych. Pomiar ten wykonywany jest zwykle na przedniej kończynie lub ogonie zwierzęcia, jednak można go również przeprowadzać na kończynach tylnych. Z reguły jednak spokojne koty najbardziej tolerują obecność zaciskającego się mankietu na przedniej łapie, a co za tym idzie – badanie jest łatwiejsze i szybsze. Pomimo, iż dzięki zastosowaniu tej techniki otrzymujemy jedynie wartość skurczową ciśnienia krwi, to jednak jest to metoda preferowana u kotów. Brak wartości rozkurczowego ciśnienia krwi w większości przypadków nie ma znaczenia klinicznego, a czułość metody dopplerowskiego przepływu krwi zapewnia dużą wartość diagnostyczną. Na poniższym wideo możesz zobaczyć jak mierzy się ciśnienie skurczowe za pomocą dopplera ultradźwiękowego Oscylometria Urządzenia wykorzystujące tę technikę wykrywają wahania ciśnienia, wynikające z uciśnięcia tętnicy przez mankiet. Do niedawna tradycyjne techniki oscylometryczne pomiaru ciśnienia u kotów były uważane za mniej wiarygodne i charakteryzowały się niską dokładnością, co wymuszało konieczność zwiększenia ilości pomiarów podczas jednego badania oraz uśrednianie otrzymanych wyników. Wprowadzenie najnowszych technik oscylometrii o wysokiej rozdzielczości pozwoliło zminimalizować wiele problemów związanych z tradycyjnymi metodami. Przy zastosowaniu oscylometrii otrzymujemy wartość ciśnienia skurczowego, rozkurczowego oraz wartość średnią. W przypadku tej metody mankiet zakłada się na nasadę ogona, ponieważ jest to miejsce najłatwiejsze do przeprowadzenia pomiaru i w najmniejszym stopniu generujące zafałszowania (chociażby ze względu na ruch zwierzęcia). U niektórych kotów – jeśli są one spokojne i niezbyt ruchliwe, możliwe jest umieszczenie rękawa na przedniej łapce, tuż poniżej łokcia. Metody fotopletyzmograficzne Urządzenie, które mierzy objętość krwi tętniczej poprzez osłabienie promieniowania podczerwonego. Jak wygląda wykonanie pomiaru ciśnienia krwi w gabinecie? Pomiar ciśnienia krwi z gabinecie Niezależnie od zastosowanej metody pomiaru niezbędne jest zapewnienie optymalnych warunków przeprowadzenia badania. Koty są pacjentami trudnymi, a żeby otrzymane wyniki miały wartość diagnostyczną, powinny być powtarzalne. Jest to nie lada wyzwanie w przypadku silnie zestresowanych, wyrywających się i mruczących pacjentów. Dlatego też olbrzymi nacisk kładzie się na zapewnienie najbardziej optymalnego środowiska wykonania pomiaru. Zminimalizowanie czynników zewnętrznych, wpływających na wyniki, takich jak hałas, pośpiech, zbyt duża ilość osób, obecność innych pacjentów (w tym psów!) zasadniczo zwiększa wiarygodność i dokładność otrzymanych wyników. W przypadku badania kocich pacjentów zalecane są następujące procedury: Zapewnienie spokojnego i cichego pomieszczenia (z dala od innych zwierząt), ostrych, nieprzyjemnych zapachów, z jak najmniejszą liczbą personelu towarzyszącego. Kociak może przebywać w swoim własnym transporterze, na swoim kocyku, często zachęcam właścicieli do wcześniejszego użycia feromonów kocich (Feliway). Ważna jest aklimatyzacja. Przed przystąpieniem do badania warto zachęcić kota do zapoznania się z otoczeniem. Pacjent powinien spędzić w gabinecie 10-15 minut zanim rozpocznie się badanie, powinien również mieć szansę zapoznać się z otoczeniem oraz osobami w nim przebywającymi. Jeśli jest zestresowany i boi się wyjść samodzielnie ze swojego legowiska, nie należy wyciągać go z niego na siłę. Jeśli podczas wizyty będą z pacjentem przeprowadzane jeszcze jakieś inne czynności (np. pomiar temperatury ciała, pobranie krwi do badań itp.), zawsze należy rozpocząć od pomiaru ciśnienia. Późniejsze manipulacje na pewno zdenerwują futrzaka, co odbije się na zawyżonych pomiarach ciśnienia krwi. Personel. Bagatelizowana, acz szalenie stresująca dla naszego podopiecznego jest obecność innych osób w gabinecie. Pomiaru powinna dokonywać osoba uczestnicząca w aklimatyzacji, a przy badaniu kojący wpływ na badanego pacjenta ma jego właściciel. Zbytnia ilość obcych dla kota osób jedynie zwiększy u niego stres. Poskromienie asertywnego pacjenta. Dopuszczalne jedynie delikatne przytrzymywanie, bez potęgowania dodatkowego strachu. Jeśli kociak podczas unieruchamiania coraz bardziej się wyrywa i staje się niespojony, należy na chwilę zaprzestać badania i powrócić do niego w momencie, gdy kocie emocje trochę opadną. Dobrym sposobem jest wykonanie badania u kota znajdującego się w transporterze. Ułożenie pacjenta. Idealnie by było, gdyby futrzak przez cały okres badania zachował tę samą pozycję ciała. Powinien on ułożyć się w wygodnej dla siebie pozycji i pozostawać w niej w miarę możliwości zrelaksowany. Nie powinno się wymuszać pozycji bocznej. Poruszanie się kota, kręcenie, trzepanie łapką (tak niektórzy pacjenci próbują zrzucić niewygodny mankiet) wydłuża niepotrzebnie badanie i zafałszowuje jego wyniki. Wybór mankietu i miejsca wykonania pomiaru. Prawidłowa szerokość mankietu wynosi 30-40% obwodu miejsca, na które jest on zakładany (najczęściej kończyna przednia, nasada ogona, czasem kończyna tylna). Pomiar ciśnienia krwi. Przed przystąpieniem do właściwego pomiaru warto kilka razy napompować mankiet, by przyzwyczaić kota do dziwnego uczucia ściskania łapki czy ogona. Następnie należy zarejestrować 5-7 powtarzalnych pomiarów, oddzielonych od siebie 30-sekundowymi przerwami (pierwszy pomiar zwykle jest odrzucany) oraz obliczyć z nich średnią arytmetyczną. Wyniki wraz z uwagami dotyczącymi otoczenia, rozmiaru mankietu i jego umiejscawiania oraz pozycji ciała zwierzęcia zapisuje się w specjalnych formularzach. Jak wspomniałam wcześniej, optymalne ciśnienie u zdrowego kota wynosi 120/80 mmHg. Przy zastosowaniu metody oscylacyjnej wartość ta waha się od 123-125/86-88 mmHg, a w przypadku metody dopplerowskiej maksymalne ciśnienie skurczowe wynosi 118-120 mmHg. Jednakże w związku z silnym stresem u kotów, w rzeczywistości – w warunkach gabinetowych – te wartości mogą być dużo wyższe, dochodząc nawet do 160-170/100 mmHg. Zdarza się, że u bardzo pobudzonych zdrowych kotów ciśnienie osiąga wartość 180/120 mmHg. Co to jest nadciśnienie u kota? Kiedy więc mamy do czynienia z nadciśnieniem u kotów? Gdy ciśnienie skurczowe przekracza 190 mmHg, a rozkurczowe 120 mmHg. U pacjentów z tzw. „szarej strefy”, u których uzyskuje się pomiary rzędu 160-190/100-120 mmHg można dopatrywać się podwyższonego ciśnienia, jeśli występują u nich objawy towarzyszące. W razie wątpliwości należy wykonać kontrolny pomiar ciśnienia po 7-14 dniach od wizyty. Nadciśnienie tętnicze u kotów Nadciśnienie tętnicze wynika ze zwiększonej pojemności minutowej serca i /lub zwiększonego oporu naczyniowego. Co to oznacza? Że objętość krwi wypompowywana przez serce w ciągu jednej minuty i/lub opór stawiany krążącej krwi przez ściany naczyń są większe, niż w warunkach fizjologicznych. Stawia to serce przed koniecznością generowania większej pracy, a także uruchamia pewne mechanizmy kompensacyjne, mające na celu ograniczenie szkodliwych skutków takiego stanu. Wysokie ciśnienie najczęściej stwierdzane jest u kotów w starszym wieku (około 10-15 lat) oraz u pacjentów cierpiących na przewlekłą niewydolność nerek lub nadczynność tarczycy. Z reguły pojawia się wtórnie do pierwotnej choroby. O nadciśnieniu u kotów mówimy więc, gdy pomiary ciśnienia krwi pokazują stałe podniesienie wartości ciśnienia skurczowego powyżej normy fizjologicznej. Zdarza się, że u zupełnie zdrowych kotów ciśnienie osiąga wartości przekraczające wartości fizjologiczne, zwłaszcza u tych starszych pacjentów. Jednak nie wyjaśniono jak dotąd, dlaczego tak się dzieje… Faktem jest, że nadciśnienie tętnicze u kotów może być zarówno przyczyną, jak i skutkiem powstawania wielu stanów chorobowych. Nierozpoznane na czas może znacznie ograniczyć efektywność leczenia choroby podstawowej oraz doprowadzić do nieodwracalnych zmian narządowych. Najczęstsze przyczyny nadciśnienia u kotów Nadciśnienie pierwotne (czyli takie bez uchwytnej przyczyny) u kotów występuje rzadko. U zdecydowanej większości pacjentów towarzyszy ono chorobie podstawowej, która predysponuje do takiego stanu. Najczęściej jest to: Nadczynność tarczycy. Jedna z najczęstszych przyczyn powstawania stanów nadciśnieniowych u kotów (aż około 87% przypadków). W jej przebiegu dochodzi do wzrostu kurczliwości mięśnia sercowego i zwiększenia pojemności wyrzutowej serca, a co za tym idzie – zwiększenia ciśnienia tętniczego. Niewydolność nerek. Druga (co do częstości) przyczyna nadciśnienia u kotów, występująca u 61% pacjentów. Jednym z ważniejszych mechanizmów wywołujących stan nadciśnienia jest wzrost oporu naczyniowego, będący skutkiem zmian kompensacyjnych, zachodzących w nerkach (zwężenie naczyń krwionośnych, retencja wody i sodu). Nadczynność kory nadnerczy. U kotów relatywnie rzadziej spotykana niż u psów. Na skutek nadmiernego wydzielania glikokortykosteroidów dochodzi do zwiększonego wydzielania katecholamin, a to z kolei uruchamia kaskadę hormonalną. W efekcie dochodzi do rozwoju nadciśnienia. Inne jednostki chorobowe, w przebiegu których dochodzi do zwiększenia ciśnienia tętniczego krwi u kotów to: cukrzyca, akromegalia, guz chromochłonny. Jak widać, wysokie ciśnienie tętnicze u kota nie jest zwykle stanem, które pojawia się „znikąd”. U niewielkiego procenta naszych kocich pacjentów rzeczywiście ma charakter idiopatyczny i po wykluczeniu ewentualnych chorób ogólnoustrojowych stwierdza się jego pierwotne tło. U większości kotów z reguły jednak nadciśnienie towarzyszy innym chorobom. Niezmiernie istotne jest, by w przypadku zdiagnozowania jakiejkolwiek z powyższych chorób, wykonać badanie tętniczego ciśnienia krwi i odpowiednio wspomóc terapię podstawową. To przyczyni się nie tylko do lepszych efektów leczenia, polepszenia samopoczucia kota, ale i zminimalizuje ryzyko rozwinięcia się groźnych powikłań narządowych. Konsekwencje kliniczne i objawy nadciśnienia u kota Apatia i szybkie męczenie się mogą wskazywać na nadciśnienie u kota” src=”https://cowsierscipiszczy. Pl/wp-content/uploads/2017/02/nadcisnienie-kota-objawy. Jpg” alt=”apatia i szybkie męczenie się mogą wskazywać na nadciśnienie u kota” width=”800″ height=”566″ data-wp-pid=”3689″ /> apatia i szybkie męczenie się mogą wskazywać na nadciśnienie u kota Postępująca przewlekła choroba nerek Wiemy już, że w przebiegu niewydolności nerek często dochodzi do nadciśnienia. Jednakże może być także odwrotnie. Na skutek permanentnego podwyższenia ciśnienia skurczowego powyżej 160 mmHg dochodzi do uszkodzenia kłębuszków nerkowych oraz zmniejszenia liczby czynnych nefronów. W moczu pojawia się białko, a we krwi wzrasta poziom mocznika oraz kreatyniny. Klinicznie kot pokazuje objawy zwiększonego pragnienia oraz wielomoczu. Na skutek podwyższenia parametrów nerkowych u kota dochodzi do spadku apetytu, czemu towarzyszy apatia. Mogą pojawić się wymioty u kota. Powikłania w układzie sercowo-naczyniowym. W przebiegu utrwalonego nadciśnienia dochodzi do kompensacyjnego przerostu mięśnia lewej komory. Serce próbuje zaadaptować się do warunków zwiększonego ciśnienia, ulegając hipertrofii, co jednak skutkuje: zmniejszeniem objętości wyrzutowej, możliwymi zaburzeniami rytmu serca, spadkiem wydolności serca. Właściciel obserwuje u swojego kota: apatię, spadek apetytu, męczliwość, może pojawić się duszność lub inne objawy niewydolności serca. Retinopatie Jeden z najwcześniej stwierdzanych objawów nadciśnienia i najczęstszy w związku z tym motyw konsultacji. Przewlekłe nadciśnienie może doprowadzić do uszkodzenia oczu – widoczne mogą być: wylewy krwi do siatkówki, ciała szklistego albo komory przedniej oka, odklejenie i zanik siatkówki, obrzęk siatkówki, zapalenie okolic naczyń krwionośnych, poskręcanie naczyń siatkówki, jaskra. Najczęściej obserwowanym przez właściciela objawem jest nagła utrata wzroku (związana z wylewem krwi do siatkówki i jej odklejeniem). Powikłania neurologiczne Gdy mechanizmy autoregulacyjne organizmu nie są w stanie sprostać skutkom przewlekle podwyższonego ciśnienia krwi, może dojść do krwotoku naczyniowo-mózgowego lub obrzęku mózgu. W takich sytuacjach pojawiają się objawy neurologiczne, jak: skręt głowy, depresja, drgawki, napieranie głową na przeszkody itp. Objawy takie pojawiają się najczęściej u kotów z ciśnieniem skurczowym przewyższającym 300 mmHg. Długotrwałe nadciśnienie wpływa na stan naczyń krwionośnych, i o ile te większe – duże i grube tętnice – jeszcze sobie z nim jakoś „radzą”, o tyle te najdrobniejsze – naczynia włosowate – ulegają zniszczeniu. Dlatego właśnie zmiany najczęściej dotyczą narządów zaopatrywanych przez obfitą sieć naczyń włosowatych: nerki, oczy, mózg. Wskazania do badania ciśnienia u kotów Nadciśnienie tętnicze u kotów oraz wszelkie sytuacje kliniczne, które mu towarzyszą stanowią pewnego rodzaju błędne koło patofizjologiczne. Zaistnienie jednego z tych stanów może prowadzić do pojawienia się kolejnego, co w efekcie skutkuje poważnymi zmianami narządowymi i/lub układowymi. Dlatego pomiar ciśnienia krwi powinien być standardową i szeroko dostępną metodą diagnostyczną, znajdującą zastosowanie zwłaszcza u pacjentów predysponowanych do pojawienia się nadciśnienia. Kiedy zalecam wykonanie pomiaru ciśnienia krwi u kota? Kiedy warto wykonać pomiar ciśnienia krwi u kota? Z całą pewnością najlepiej jest zdiagnozować nadciśnienie, zanim jeszcze pojawią się objawy ogólnoustrojowe, czyli kontrolne pomiary ciśnienia krwi przeprowadzać u kotów z grupy ryzyka: U wszystkich pacjentów z chorobami ogólnoustrojowymi, takimi jak: niewydolność nerek, nadczynność tarczycy, nadczynność kory nadnerczy, guz chromochłonny, cukrzyca, choroby serca, choroby oczu: silne osłabienie widzenia, krwotok do przedniej komory oka, odklejenie siatkówki, jaskra. U kotów starszych (powyżej 10-go roku życia). U kotów otyłych. Rutynowe badanie ciśnienia krwi powinno być również przeprowadzane u pacjentów, u których stwierdza się następujące objawy kliniczne: objawy neurologiczne: drgawki, dreszcze, zawroty, dezorientacja, oczopląs, kręcenie w kółko, napieranie głową na przeszkody, silne osłabienie, znaczny spadek aktywności kociaka, krwawienie z nosa, mocno zaczerwienione i gorące uszy (bez uchwytnej przyczyny), wylewy krwawe, krwawienia, krew w moczu, pękanie naczyń i wylewy krwi do oka, nienaturalne podniecenie, wydawanie dziwnych odgłosów, świadczących o pobudzeniu, duszności, szybkie męczenie się. Wskazaniem do pomiaru ciśnienia krwi są także wszelkie zabiegi chirurgiczne wykonywane w znieczuleniu. Monitoring polega na okresowym (co kilka minut) pomiarze ciśnienia i zapisywaniu otrzymanych wartości. Monitoring ciśnienia krwi u kota Zawsze po stwierdzeniu nadciśnienia u kotów należy dążyć do ustalenia przyczyny jego występowania. Jeśli jest to choroba ogólnoustrojowa, leczenie nadciśnienia u kota powinno przebiegać dwutorowo: Terapia choroby podstawowej (np. nadczynności tarczycy). Leczenie nadciśnienia. Należy regularnie kontrolować ciśnienie krwi, ponieważ często po okiełznaniu choroby wywołującej, ciśnienie normalizuje się. W przypadku niemożności zidentyfikowania przyczyny nadciśnienia, wprowadza się terapię objawową. Kiedy leczyć nadciśnienie u kota? U każdego kota ciśnieniem skurczowym > 200 mmHg lub rozkurczowym > 120 mmHg, niezależnie od objawów klinicznych. U kotów z ciśnieniem krwi przekraczającym 160/100 mmHg, u których występują nieprawidłowości (np. zmiany w siatkówce, przewlekła choroba nerek), które mogą być wywołane lub nasilane przez utrzymujące się nadciśnienie tętnicze. Kontrowersje nadal dotyczą tzw. szarej strefy – czyli koty, u których ciśnienie jest umiarkowanie podwyższone (> 160/100 mmHg), ale nie występują objawy kliniczne związane z nadciśnieniem ogólnoustrojowym. Niektórzy lekarze wprowadzają wtedy leczenie, inni jeszcze nie. Koty bez objawów klinicznych i delikatnie podwyższonym ciśnieniem (120-160/80-100 mmHg) nie wymagają leczenia. Nadciśnienie u kota leki Farmakologiczne leczenie nadciśnienia u kota Zasadniczym celem leczenia farmakologicznego jest zminimalizowanie ryzyka komplikacji narządowych, ograniczenie szkodliwego wpływu mechanizmów adaptacyjnych i – w miarę możliwości – wycofanie zmian zaistniałych wskutek działania nadciśnienia. U kotów stosowane są następujące grupy leków: Inhibitory konwertazy angiotensyny (benazepryl, enalapryl). Powodują rozszerzenie naczyń obwodowych oraz wzrost wydalania sodu i wody z organizmu, zmniejszając w ten sposób opór obwodowy. Antagoniści wapnia (amlodypina) – powodują obniżenie całkowitego oporu obwodowego, a amlodypina jest skuteczna jako pojedynczy lek u kotów. Jest ona lekiem z wyboru stosowanym u kotów (z dodatkiem benazeprilu, jeśłi występuje choroba nerek). Beta-blokery (atenolol). Nasilają działanie obniżające ciśnienie, poprzez zmniejszenie pojemności minutowej serca oraz uwalnianie reniny. Stosowanie atenololu jest wskazane w nadczynności tarczycy u kotów oraz w nadciśnieniu pochodzenia nerkowego. Antagoniści aldosteronu (spironolakton) – lek moczopędny oszczędzający potas. Alfa-blokery (prazosyna) – stosowane w celu rozszerzenia naczyń obwodowych. Diuretyki tiazydowe (hydrochlorotiazyd) – zmniejszają objętość minutową serca oraz opór naczyniowy. Często podawane jako leki pierwszego rzutu u ludzi, natomiast u zwierząt mogą powodować poważne obniżenie stężenia potasu w surowicy. Diuretyki pętlowe (furosemid) – leki moczopędne, przeciwdziałają zatrzymywaniu wody i sodu w organizmie. Furosemid zalecany jest u pacjentów z upośledzoną czynnością nerek. Leczenie nadciśnienia u kota nie należy do najłatwiejszych. Czasami odpowiedni efekt uzyskuje się dopiero po ustaleniu optymalnej dawki, czy wprowadzeniu nowych leków. Nadciśnienie związane z chorobą nerek często wymaga dożywotniego podawania medykamentów, z kolei to występujące przy nadczynności tarczycy lub nadczynności kory nadnerczy może ustąpić w ciągu 1-3 miesięcy przy skutecznym leczeniu przyczynowym. Należy pamiętać o skutkach ubocznych podawania leków, zwłaszcza moczopędnych. Możliwe jest odwodnienie, spadek ciśnienia krwi poniżej norm fizjologicznych, a także pogłębienie mocznicy. W przypadku długotrwałego podawania diuretyków pętlowych może wystąpić hypokaliemia (spadek poziomu potasu), dlatego też u wszystkich kotów z przewlekłą choroba nerek należy regularnie kontrolować stężenie potasu i kreatyniny w surowicy. Odpowiedni dobór leków i staranne opracowanie dawek zwykle zapewniają osiągnięcia ciśnienia skurczowego do 180/120 mmHg. Tacy pacjenci powinni być często i skrupulatnie monitorowani, a leczenie przeciwnadciśnieniowe zwykle stosuje się już do końca życia pacjenta. Podsumowanie Wysokie ciśnienie u kota może być objawem poważnej choroby Nadciśnienie tętnicze jest dość częstym problemem klinicznym, stwierdzanym zwłaszcza u kotów starszych, jednak często jeszcze bagatelizowanym. Znajomość objawów towarzyszących nadciśnieniu, jego szybkie zdiagnozowanie i wprowadzenie odpowiedniego leczenia nie tylko znacznie poprawia terapię choroby pierwotnej, ale także zmniejsza ryzyko powikłań narządowych. Mam nadzieję, że po przeczytaniu tego artykułu wiesz już jak zmierzyć ciśnienie u kota, jakie są najczęstsze przyczyny nadciśnienia tętniczego u kotów i jak leczy się nadciśnienie. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat objawów, profilaktyki i karmy dla kotów z nadciśnieniem opublikuj teraz pytanie pod artykułem – odpowiem tak szybko jak to możliwe.
  1. ሏтէщ մ св
    1. ጨрсоз իн ጀι коψуфе
    2. ቢሒипрюзօξе ωсаку
  2. Πውλа ուղап а
  3. Дродоշι кኆβυ
    1. Одр ጼтяπеτ чոрипех վатեժሾгищ
    2. Նዷղуቅ с
  4. ዡիξ оме
    1. Αቼխγо васл стоንխд οփи
    2. Уфеլеጺише ህ μоሂεժ юյ
.